ଜୟ ମା ପ୍ରଗଳା

ଧନ୍ୟସେ ଧରିତ୍ରୀ ରହିଅଛି କୀର୍ତ୍ତି

    ମୋର ସେହି ଗଡ଼ଜାତ ,

କନ୍ଧ ରାଜାଗଣ କରିଣ ଶାସନ

    ରଖିଲେ ନାମ ଅରାଟ ।

ବିତିଗଲା ବର୍ଷ ସେ କନ୍ଧ ନରେଶ

  କରିଲେ ପ୍ରଜା ଶୋଷଣ ,

ଦେଖି ପ୍ରଜାଗଣ ହେଲେ ମ୍ରିୟମାଣ

  କରିଲେ ସର୍ବେ ଚିନ୍ତନ ।

ଏହାକୁ ଦେଖିଣ କ୍ଷତ୍ରିୟ ହୋଇଣ

    କାହୁଁ ସେ ସହିବେ ଅବା ,

ଧମଂ ଜୟ ସିଂହ ଦେଖିବାକୁ ସିଂହ

   ଦେଖାଇଲେ ତାଙ୍କ ଆଭା ।

ନରସିଂହ ଜେନା ଓ ପୁରୀଆ ଜେନା

   ଥିଲେ ସେ କନ୍ଧ ନରେଶ ,

ରାଜା ଧମଂ ଜୟ ନ କରିଣ ଭୟ

   କରିଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ନାଶ ।

କିଛି କାଳ କ୍ରମେ ଉଭୟଙ୍କ ନାମେ

  ହୋଇଲା ନାମ ପ୍ରସାର ,

ଅରାଟ ବଦଳେ ରାଜା ନାମ ଦେଲେ

  ଗଡ଼ ନରସିଂହପୁର ।

କନ୍ଧଙ୍କ ଶାସନେ ହେଲା ଏକ ଦିନେ

   ଭୀଷଣ ରଣ ସମର ,

ପାଢ଼ୀ ରାଜବଂଶ ହୋଇଥିଲା ଧ୍ଵଂସ

    କହୁଛି ତାର ଗୁମର ।

ଅରଣ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଧମଂ ଜୟ ଶିରେ

  ସେ ଅଜେୟ ପାଢ଼ୀ ରାଜା ,

ଧରି ତରବାରୀ ହୁଙ୍କାର କୁ ମାରି

   ବୋଲିଥିଲା ଦେବି ସଜ୍ଜା ।

ଗଳାକୁ ଛେଦନ କରିବାକୁ ଜାଣ

  ଯେବେ ଖଡ୍ଗ ବୁଲାଇଲା ,

ଧମଂ ଜୟ ବାଳା ଦେଖାଇଣ ଗଳା

    ମୃତ୍ୟୁକୁ ବରଣ କଲା ।

ଧାର ଧାର ରକ୍ତ ନ ହୋଇଣ ଶୁପ୍ତ

    ରହିଥିଲା ଚିରଦିନ ,

ରାଜ କନ୍ୟା ଆତ୍ମା ସାଜିଣ ପ୍ରେତାତ୍ମା

   ବୁଲିଲା ସେ ଘନ ବନ  ।

ତେର ବର୍ଷ ସୁତା ରଖିଗଲା ଗାଥା

   ରଖିଲା ପିତାଙ୍କ ପ୍ରାଣ ,

ରାତ୍ରେ ଏକ ଦିନ ଭାଇକୁ ସପନ

    ଦେଖାଇଲା ସିଏ ଜାଣ ।

ବୋଲିଲା ବଚନ ମୋ କଥାକୁ ଘେନ

     ପୂଜିତ ସେ ସ୍ଥାନେ ହେବି ,

ନରସିଂହପୁର ସଭିଏଁ ମୋହର

   ମୁଁ ତାଙ୍କର ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ।

ଖଡ୍ଗ ରୂପୀ ମୋତେ ଆସ୍ଥାନ ସହିତେ

    କରିବୁ ମୋତେ ସ୍ଥାପିତ ,

ଚିରଦିନ ପାଇଁ ରହିବି ମୁଁ ତହିଁ

  କହୁଛି ତ୍ରିବାର ସତ ।

ପଡ଼ିଲେ ବିପତ୍ତି ମୋହରି ଶକତି

   କରିବ ତାକୁ ଖଣ୍ଡନ ,

ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମୁହିଁ ଯାଉଥିବି ଧାଇଁ

   ହୋଇ ଶୂନ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ।

ଭାତ୍ରୁ ତା ଚୁଟିଆ ହୋଇଣ ଛାନିଆ

   ଭଗିନୀ କଥା ରଖିଲା ,

ପ୍ରତ୍ୟୁଷେ ଉଠିଣ ମେଳି ସନ୍ୟ ଗଣ

  ସେ ସ୍ଥାନ ଯାଇ ଦେଖିଲା ।

ଗଢ଼ିଲେ ଆସ୍ଥାନ ସଙ୍ଗେ ସିଂହାସନ

    ଖଡ୍ଗକୁ କଲେ ସ୍ଥାପିତ ,

ମାଆ ସେ ପ୍ରଗଳା ଚିତ ମନେ ଭଲା

    ନିଇତି ହେଲେ ପୂଜିତ ।

ଆଜିବି ଶୋଭିତ ଖଡ୍ଗ ରେ ପୂଜିତ

     ମାଆ ହୁଏ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ,

ଜଙ୍ଗଲ ବାଟୋଇ ବାଟେ ତାକୁ ପାଇ

   ମଣ୍ଡିଥାନ୍ତି ସିଂହାସନ ।

ଆସ ଆସ ଧାଇଁ ଦେଖ ମନ ଦେଇ

    ମାଆର ଖଡ୍ଗ ପ୍ରତିମା ,

ଚିରଦିନ ପାଇଁ ଖଡ୍ଗ ମଧ୍ୟେ ସେହି

    ଥିବ ପ୍ରଗଳା ' ମା ' ଆତ୍ମା ।

କଳିର କାଳରେ ଜୀବିତ ରୂପରେ

   ପାଉଅଛି ମାଆ ପୂଜା ,

କରିଲେ ଦର୍ଶନ ତୃପ୍ତି ହେବ ମନ

 ମାଆ ଦେବ ଭରି ଉର୍ଜା ।

ଜୟପୁର ଠାରେ ଅତି ସରାଗରେ

   ଆଜିବି ଦିଏ ଦର୍ଶନ ,

ତାହାରି ପାଶରେ ଅନ୍ତିମ ଚିତାରେ

   ବଳାଙ୍ଗୀ ହୋଇଲା ଲୀନ ।

ଶୁଣ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ ଆଉ କେବେ ପୁଣି

     କହିବି ବଳାଙ୍ଗୀ ଗାଥା ,

କିଏ ସିଏ ଜାଣ କରୁଛ ଚିନ୍ତନ

   ସିଏ ପରା ରାଜ ସୁତା ।

ତାହାରି କଥନ କହିଦେଲେ ଜାଣ

     ଆସିଯିବ ଅଶ୍ରୁଧାର ,

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ସିଏ କନ୍ୟା ହୋଇ ସିଏ

    ସାଜିଥିଲା ମହା ବୀର ।

ଏହି ପରି ଭାବେ ସଂକ୍ଷେପରେ ଏବେ

     ରଚିଲି ପ୍ରଗଳା ଗାଥା ,

ସଦା ସରବଦା ହେ ମାଆ ବରଦା

     ତୋ ଚରଣେ ନଉଁ ମଥା ।

କରିଣ ସାହସ ରଖିଗଲ ଯଶ

     ଦେଖାଇଲା ନିଜ ଗଳା ,

ପିତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇଣ ଜାଣ

   ସିଏ ହେଲା ' ମା ' ପ୍ରଗଳା ।