ଜୀବନ ଯାତ୍ରା

କେତେ ରାସ୍ତା

କେତେ ନିର୍ଜନତା

ଯେତେ ସଂପର୍କ

ସେତେ ନିଃସଙ୍ଗତା

ମୋ ସାଥୀ ଧୂର୍ତ୍ତ ଖରାବେଳ

ଆକାଶ ଆକାଶ ଶୂନ୍ୟତା।

ବହି ଯାଉଥିବା ନଈଟିଏ ପରି

ମୋର ଚଲାପଥ

କେଉଁଠି ଆବଡାଖାବଡା ତ

କେଉଁଠି ସମତଳ

କେବେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ତ

କେବେ ସରଳରେଖାର ଜୀବନ।

ବେଳେ ବେଳେ ଝୁଣ୍ଟିବାକୁ ହୁଏ

ଜୀବନର ସରଳରେଖାରେ

ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ହୁଏ

ଅକାଳ ଭୂମିକମ୍ପ ଅବା ବଜ୍ରାଘାତ

ଦେଖି ହୁଏନି ଆଗାମୀ କାଲିର

ସୁନେଲି ସକାଳ।

ଏ ମାଟିରେ କେତେଦିନ ଭୋଗ

ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ଡହଳବିକଳ

ଶୂନ୍ୟ ଆକାଶରେ

ଛନ୍ଦି ହୋଇପଡେ

ଅକ୍ଷାଂଶ ଦ୍ରାଘିମାର 

ସ୍ପର୍ଶକାତର ସ୍ଥାନରେ

ମାପି ହୁଏନି ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ।

ଯେମିତି ଉଡିଯିବା ପାଣି

ଉଡିଯିବା ମନ

ଝଡିଯିବା ପତ୍ର

ବୋହିଯିବା ଲୁହରେ

ସଂଗୋପିତ ଥାଏ କେତେ ଆବେଗ

ବୁଝିବାକୁ ସାଧ୍ୟ ନଥାଏ କାହାର।