ଜହ୍ନଠୁ ଜୋଛନା ଯେତିକି ଦୂର

କେମିତି ମୁଁ ବୁଝାଇବି ପ୍ରିୟା ଗୋ ତୁମକୁ

ତୁମେ ମୋର କେତେ ଆପଣାର

ଥାଏ ଦୂରେ ଅବା ପାଶେ ଅନୁଭବେ ହୃଦେ

ପ୍ରିୟା ତୁମେ ମୋ ଠାରୁ ନୁହେଁ ଗୋ ଅଭିନ୍ନ ।

ସୁମନ ସୁରଭି ତୁମେ ମନ ଉପବନେ

ଚଇତାଳି କୁହୁକୁହୁ ସ୍ୱନ

ମୋ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରରେ ଭକ୍ତି ସ୍ତୁତି ପୂଜା

ଶାନ୍ତି ତୁମେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କମଳ ।

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ମୋ ମନାକାଶେ ତୁମେ ରଶ୍ମିରେଖା

ଜୀବନର ଶୁଭ୍ର ଧ୍ରୁବତାରା

ନିବାର ମୋ ଅବସାଦ ମୃତ୍ୟୁ କ୍ଳାନ୍ତି

ସୁଖପ୍ରଦା ଆଶାର ପସରା ।

ତୁମ ବିନା ଲାଗେ ନାହିଁ ଭଲ ଏ ସ°ସାର

ଏ ଶରୀର ଜଡ଼ ପ୍ରାଣହୀନ

ଦେହ ସିନା ଅଟେ ଭିନ୍ନ ଏକମନ ଏକପ୍ରାଣ

ତୁମେ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ମୁଁ ଅଟେ ଜହ୍ନ ।

ଜହ୍ନଠୁ ଜୋଛନା କେତେ ଦୂର ଅବା ପାଖ

ପରିମାପ ଅଟେ ଅକଳନ

କରି ନାହିଁ କ୍ଷୁଦ୍ରବୁଦ୍ଧି ଅଟକଳ ପ୍ରିୟା

ପୂର୍ଣ୍ଣ ତୁମେ ଅଭେଦ ଅନନ୍ୟ ।