ଝିଅ

ଝିଅ ମୋର

ପାଠଶାଠ ପଢ଼ି

ଦାସୀ ହୋଇଗଲା

ଥିଲା ବିଦ୍ୟାରଦେବୀ

ସରସ୍ଵତୀ ଟିଏ

ନାରୀ ଶିକ୍ଷା ଶୀର୍ଷ ରେ

ଶୃଙ୍ଖଳିତ ସମାଜ

ତଥାପି ମାଆପରି 

ମାଆଟିଏ ହୋଇ 

ଘରକୁ ମହଲକରି 

ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ

ଜୀବନ ଟା ସାରିଦେଲା 

ପରୀ ମୋ'ର 

ଦାସୀ ହେଇଗଲା

ବାହାରକୁ ଯିବା 

ଆବଶ୍ୟକ ନୁହେଁ

କିଛି ଘର ପିନ୍ଧା

ବେଶ ପୋଷାକରେ

ଦିନ ସରିଯାଏ

ହରଷିତ ହୋଇ ନାରୀ

ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପରଷେ

ସବୁରି ପ୍ରେମ ରେ

ପିଞ୍ଜରା ଭିତରେ

ପୋଷା ପ୍ରାଣୀସିଏ

ଦାସୀ ହେଇ ଆଜୀବନ

ବଞ୍ଚିବାରେ କି'ଏମିତି 

ସୁଖ ଥାଏ

ନା ନା'  ତାକୁ ମୁକ୍ତ କରାଯାଉ

ସେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଆନନ୍ଦର

ଆଶା ରଖି ଥାଏ......

ସୁସ୍ଥ ସମାଜ ସହଜରେ

ଝିଅ ହାତେ ଗଢ଼ା ଯାଇପାରେ.....