ଜଗତ ଜନନୀ ମା ତାରିଣୀ

ଜଗତ ଜନନୀ  ମାଆ ଲୋ ତାରିଣୀ

    ଢାଳି ଦେ ତୋର କଲ୍ୟାଣ

ତୋର ନାମ ରସେ  ଏ ଜଗତ ଭାସେ 

    ଦୂରେଇ ଯାଉ କଷଣ

  ମାଲୋ , ନ ହୁଅ କେବେ ବିମନ

ଭାବୁଛି ଭାବିବି      ସଦା ଭାବୁଥିବି 

ଡାକୁଛି ଡାକିବି      ତୁଣ୍ଡେ ଡାକୁଥିବି 

     ତୋହରି ମଧୁର ନାମ ।0।

ହସ କାନ୍ଦ ଭରା    ଏ ସଂସାର ପରା

    ଲାଗୁଛି ବଡ ବିଷମ

କଷଣରେ ଭରା    ଏ ଜୀବନ ସାରା

     ଦୁଃଖ କରିନି ଏ ମନ

  ମାଲୋ,ନିତି ଧ୍ୟାୟି ତୋ ଚରଣ

କଷଣକୁ ପୁଣି     ଫୁଲ ଶେଯ ମଣି

ଆଦରି ନିଏ ମା    ତୋର ମନ ଜାଣି

     ଜାଗି ଉଠେ ତନୁ ମନ ।୧।

ଯିବୁନି ଦୂରେଇ     ତୁ କରୁଣାମୟୀ

     ତୋ କରୁଣା ଏ ଜୀବନ

କରୁଣା ସରେନା  ଯେତେ ବାଣ୍ଟୁ ସିନା

      ବୁଝି ଭକତର ମନ

    ତୋର,କରୁଣାରେ ବିତେ ଦିନ

ଜାଣିଛି ସଂସାରେ  ଅଛି ମୋର ଜଣେ

ମାଆ ଏକା ତୁହି ମୋ ଅନ୍ତର କୋଣେ

    ଆନ ଚାହେଁନି ମୋ ମନ ।୨।