ଜାପାନୀ କାରିଗର

ମନେପଡ଼େ ଆଜି ଏକ ଗପ ବୃଦ୍ଧକାଳେ

ଯାହା ମୁହିଁ ପଢ଼ିଥିଲି ଆମ ପିଲାବେଳେ l

ଆଶଙ୍କା ଜାଗିଲା ଯେଣୁ ହଜି ଯିବ ଭାଇ

ଗୀତଟିଏ ଲେଖିଦେବି କାଳେ ଥିବ ରହି l

ଶୁଣ ଶୁଣ ଭାଇ ସେହି କଥାଟା ବଖାଣେ

ଜାପାନକୁ ବୁଲି ଗଲେ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ଜଣେ l

ବୁଲି,ବୁଲି, ପହଞ୍ଚିଲେ ଟୋକିଓ ନଗରେ

ରହିଲେ ସେଇଠି ଏକ କାଗଜର ଘରେ l

କାଗଜର ଘର ଦେଖି ମନେ ମନେ ଭାଳି

କହନ୍ତି ଜାପାନୀ ଜାତି, ଅତୀବ କୁଶଳୀ l

ଏ ସ୍ମୃତିକୁ ନିଶ୍ଚେ ମୋର ରଖିବି, ସାଇତି

ବୁଲି ବାହାରିଲେ ଏହା ମନ ମଧ୍ୟେ ଚିନ୍ତି l

ଦୃଷ୍ଟିରେ ପଡ଼ିଲା ଏକ ଦରଜୀ ଦୋକାନ

ନିକଟେ ତା' ପହଁଚିଲେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଜଣ l

କହିଲେ ସେ ଦରଜୀକୁ ଶୁଣିବ କି ଭାଇ

କମିଜ ଏକ ମୋହର ଦେବ କି ସିଲାଇ l

ସେ କମିଜ ହେବ ଦେଖ ଠିକ୍ ଏହି ପରି

ଦେଖାଇଲେ ଦରଜୀକୁ ନିଜ ପିନ୍ଧା ଧରି l

ଦରଜୀ ହଁ କରି ତହୁଁ ମାପ ଚୂପ ନେଲା

ସିଲାଇ କରି ଦି ଦିନେ କମିଜଟି ଦେଲା l

ପୁରୁଣା କମିଜେ ଥିଲା ଏକ ଫଟା ସିଆଁ

ଦରଜି ଭାଇ ତାହାକୁ ଛାଡ଼ନ୍ତା ବା କିଆଁ l

ଅନୁକରଣ ପା ଅଟେ ଜାପାନୀଙ୍କ କଳା

ସିଆଁଦାଗ ଗୋଟିଏ ଦରଜି କରିଦେଲା l

ଅତି ହର୍ଷେ ପର୍ଯ୍ୟଟକ କମିଜ ଟି ନେଇ

ଜାପାନୀ କାରିଗରକୁ ବୋଲନ୍ତି ବଧାଇ l

ଧନ୍ୟଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁ ଜାପାନୀ କାରିଗର

ଜାତିକୁ କରିଛୁ ତୋର ବିଶ୍ୱେ ବଳିୟାର l