ଇତିହାସର ଇତିକଥା

କାଠଯୋଡ଼ି ନଦୀ ପଠା

କାର୍ତ୍ତିକ ପୁର୍ଣ୍ଣମୀ ର ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହର

ଅସୁମାରୀ ପ୍ରତୀକ ଡଙ୍ଗା ର

ମାଳ ମାଳ ପଟୁଆର

ଦୀପ ଆଉ ସଳିତାର ସାଥେ ,

ରୋମନ୍ଥନ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରେ

ଅତୀତ ର ସେ ଵିଲୁପ୍ତ ଐତିହ୍ୟ

ସାଧବ ପୁଅର ଜାର୍ତ୍ତିକ ରେ

ଦୂର ଦେଶ ଯାତ୍ରା

ଗୃହ ସୀମନ୍ତିନୀ , ବଧୁ ଭଗ୍ନୀ

ଶୁଭ ମନାସି କୂଳଦେବୀ ପାଶେ

ବନ୍ଦାପନା କରି ମଥା ପାତେ ।

ବଢାଇବାକୁ ଉତ୍କଳ ର ଗର୍ବ ,ଗାରିମା

ଆମ ସଂସ୍କୃତି, ପରମ୍ପରା

ଖାଦ୍ୟ, ପୋଷାକ ର

ଦୂର ଦରିଆ ପାରେ

ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ଜୟଯାତ୍ରା ,

ଶତ ଶତ ସାଧବ

ସାଗରର ନୀଳ ବୁକୁରେ

ପାତି ଥିଲେ ସାଇତା ଦରବେ ଭରା

ନିଜର ବୋଇତ

ସାଥେ ଧରି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

କାର୍ତ୍ତିକ ରୁ ଆଷାଢ ଯାଏ

ଲେଖିବାକୁ ବାଣିଜ୍ୟ ର ଗାଥା ।

ଫେରୁଥଲେ ଧନରତ୍ନ ଧରିଣ

ସକୁଶଳେ ନିଜ ଗୃହ

ଏ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଚାଲିଥିଲା ଅବିରତ

ପ୍ରତି ବର୍ଷ ସଫଳତା ବିଫଳତା

ପଛରେ ପକାଇ ,

ସାଧବ ଥିଲା ଅଙ୍ଗୀକାର ବଦ୍ଧ

ଫେରିବାକୁ ଦୁରଦେଶୁ

ବ୍ୟବସାୟ ବାଣିଜ୍ୟର

ଦାୟିତ୍ୱ କୁ ସୁଚାରୁ ରୁପେ ତୁଲାଇ ।

ବିଦାୟ ବେଳାର ସେ ମାଙ୍ଗଳିକ ବେଳା

ରଖିବାକୁ ସ୍ମୃତିପଟରେ ଜୀବନ୍ତ

ଆଜିର ଡଙ୍ଗା ଭସା ,

ମୁହୂର୍ତ୍ତଟିଏ ପାଇଁ ହେଉ ପଛେ

ସେଇ ବୀର ସାଧବ ପୁଅ

ସେଇ ବୀର ସାଧବ ପରିବାର

ଭାସି ଉଠନ୍ତି କଳ୍ପନା ରେ

ଏଇ ଉତ୍କଳ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ଅବଦାନ

ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ମିଳେ ନାହିଁ ଭାଷା ।