ହେ ତୁଠ ପଥର ଶିଉଳୀ !

ହେ ପୋଖରୀ ତୁଠ ପଥର ଶିଉଳି ,

ସଦ୍ୟସ୍ନାତା କୁମାରୀ ଦେହୁ ନିଗିଡା ନୀର ପରଶେ ତୁ ଉଧୃତି ,

ସୁକୁମାରୀ କୁମାରୀ ପାଦ ଚିହ୍ନକୁ ରଖିଛୁ ଦେହେ ବୋଳି , 

ସତେ ଯେ ତୁ ଭାବୁ ସେ ଅମୃତ ବୋଲି ।। - - - ୧

ମାଟିଆ ମାଟିଆ ଦେହେ ତୋର ,

ଛିଞ୍ଚା ହୋଇଥାଏ ରଙ୍ଗ ସବୁଜର ,

ଦେହୁ ନିଗିଡା ପାଣି କେବେ ଅଳତା ଧାର ତୋ ଆଧାର ,

ହେଲେ ଆଜି କିଆଁ ଦିଶୁ ହଳଦୀ ହଳଦୀ କହ କାରଣ ତାର ।। - - - ୨

ତୋ ଦେହ କିଏ କଲା ଏତେ ହଳଦୀ ,

କିଏ ସେ ତା ଦେହେ ଏତେ ମାଖି ଯାଇଛି ହଳଦୀ ,

ସେ ହଳଦୀ ବାସରୁ ମୋ ପ୍ରିୟତମା ବାସ ଆସେ ଚହଟି ,

ସେ ବାସରେ ମୋ ମନ ହୁଏ ଯେ ଛନ୍ଦି ।। - - - ୩

କେତେ ଭାଗ୍ୟବତୀ ପୋଖରୀ ତୁଠ ପଥରର ତୁ ଯେ ଶିଉଳି ! ,

ମୋ ମାନସୀ ସୁକୋମଳ ପାଦରୁ ଗଡ଼ା ହଳଦୀ ଦେହେ ତୁ ହୋଇଛି ବୋଳି ,

ପ୍ରିୟା ମୋର ଜାଣେନି ମୁଁ ମନେ ମନେ ତାକୁ ଭଲ ପାଉଛି ବୋଲି ,

ମୋ ମନ କଥା ଜଣେଇବୁ ତାକୁ ରାଣ ଦେଲି ତୋତେ ହେ ଶିଉଳୀ ।। - - - ୪