ହେ ମୃତ୍ୟୁ ସାବଧାନ

କେବେ ତୁମେ ଆସିବ ଆସିବ ବୋଲି

ଗଣ୍ଡେଖାଇ ଢୋକେ ପିଇ

ମୁଁ ସଢେଇ ପାରିବିନି ମୋ ବଳକା ଆୟୁଷ

ସମାଜର ନିବୁଜ ଗମ୍ଭୀରା ଭିତରେ ।

ହସି ହସି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁଁ

ମୋର ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ

ଫର୍ଚ୍ଛା ଆକାଶ ତଳେ ବହଳ ବାଦଲ ଘେରା

ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ତାରକା ମେଳରେ ।

ଛାତି ଚିରି ଦେଇ ମୁଁ ତେଣୁ

ମୁକୁଳା କରିଦେଇଛି ମୋ ହୃଦୟର

ରୁଦ୍ଧ ବାତାୟନ

ତୁମ ପ୍ରତି ରହିଥିବା ମୋ ଭୟର

ଅବାଧ ଆତଯାତ ପାଇଁ ।

ତୁମେ ବି ଚିହିଁକି ଉଠିବ

ଯେବେ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ ହେଇଯିବ

ଚୂନା ହେଇ ସାରିଛି ତୁମ ଅସଞ୍ଜତ ଔଦ୍ଧତ୍ୟ

ଏକ ସରଳ ମନର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରହାରରେ ।

ହେ ମୃତ୍ୟୁ ! ତେଣୁ ସାବଧାନ ।