ଗୁରୁ ମାତା

ହେ ପରମ ଗୁରୁ ଦିଅ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ

ଚରଣେ ଶରଣ ଦେଇ

ଲିଭି ଯାଉ ମୋର ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର

ତୁମ ଜ୍ଞାନ ଜ୍ୟୋତି ପାଇ ।

ସେହି ସତ ବୁଦ୍ଧି କରେ ଆମ୍ଭେ ସିଦ୍ଧି

ଗୁରୁ ମାତା ଆଶିଷରୁ

ମାତା ପରି ସ୍ନେହ ନିରନ୍ତର ବର୍ଷି

ବର୍ଦ୍ଧିତ କରାନ୍ତି ଚାରୁ ।

ଗୁରୁ ଦଣ୍ଡ ବେଳେ ଗୁରୁମାତା କୋଳେ

ଲଭିଛୁ ଶୀତଳ ଛାୟା

କେତେ ସ୍ନେହ ବୋଳି ଉଦାରତା ଢାଳି

ନିବିଡେ ଲଗାନ୍ତି ମାୟା ।

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା ଯେତେକ ଦୁଷ୍ଟତା

ସହି ଥାନ୍ତି ଗୁରୁ ମାତା

ମନର ବୁଦ୍ଧିକୁ ନମାପି ବୁଝନ୍ତି

ସରଳ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ସତ୍ତା ।

ନିରବତା ଦେଖି ଗୁରୁ ମାତା ଦୁଃଖି

ଯେସନେ ଗୃହରେ ମାତା

ମମତାମୟୀ ସେ ସେନେହେ ଲଢନ୍ତି

ପଥ ଭୂଲେ ଝଡ ବାତ୍ୟା ।

ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ ତମସା ନାଶିନୀ

ଜଗତର ଜ୍ଞାନଦାତ୍ରୀ

ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ଚରଣ କମଳେ

 ଜ୍ଞାନେ କର ଯୋଗ୍ୟ ପାତ୍ରୀ ।