ଗରୀବ

ଅଭାବୀ ଜୀବନ ମୋର

ଜଞ୍ଜାଳ ହାଟରେ

ଗରୀବ ରୂପରେ ଗଣା

ସମାଜ ଦାଣ୍ଡରେ ।

ସପନ ଦେଖିବା ମନା

ନିଦ୍ରିତ ନେତ୍ରରେ

ସୂରୁଜ ଚନ୍ଦ୍ରମା ନିତି

ହସନ୍ତି ମୋ' ଘରେ ।

ବରଷା ଗ୍ରୀଷମ ଶୀତ

ସହୁଛି କଷ୍ଟରେ

ବତାସ ଝଡ଼କୁ ଦେଖି

ଶରୀର ମୋ'ଥରେ ।

ମୁଠାଏ ସୁସ୍ୱାଦୁ ଖାଦ୍ୟ

ଜୁଟେନି ଭାଗ୍ୟରେ

ମୁନ୍ଦିଏ ତୋରାଣି ମୋର 

କ୍ଷୁଧାକୁ ନିବାରେ ।

ଦିନରେ ଅରଜେ ଯେଉଁ

ଟଙ୍କା ମୁଁ ଶ୍ରମରେ

ଘରର ସଉଦା କିଣି

ସରଇ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ।

ନଥାଏ ଟଙ୍କାଟେ ପାଶେ

ପଡିଲେ ରୋଗରେ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସୁମରୁ ଥାଏ

ନିର୍ମଳ ହୃଦରେ ।

ଫୁଟାଇ ପାରେନି ହସ

ଘରଣୀ ଓଠରେ

ଲଜ୍ଜାକୁ ନିବାରେ ସିଏ

ପୁରୁଣା ବସ୍ତ୍ରରେ ।

ଭରିଛି ଅନେକ ଆଶା

ଛୁଆଙ୍କ ମନରେ

କେମିତି କରିବି ପୂର୍ଣ୍ଣ

ନିଜକୁ ପଚାରେ ।

ଏମିତି ଅକୁହା କଷ୍ଟ

ଭରିଛି ହୃଦରେ

ତଥାପି ଚାଲିଛି ବାଟ

ସାହସ ଧୈର୍ଯ୍ୟରେ ।

ବିଧାତା ଲେଖିଛି ଯାହା

ମୋହର ମଥାରେ

ପ୍ରାପତ ହୋଇବି ନିଶ୍ଚେ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ।