ଗୋପୀ ପ୍ରୀତି

ପ୍ରୀତ ପୀତବାସ ରାଇ ସଙ୍ଗେ ଦେଖ

ମଜିଛନ୍ତି ପୀରତିରେ ଯେ....

ବିଶାଖା ଲଳିତା କ୍ରୋଧେ ଈର୍ଷାନ୍ୱିତ

ଭାବନ୍ତି କୁଟିଆ କେଡେ ଏ.... ||

ପ୍ରକୃତ ପ୍ରେମ ସେ କରନ୍ତି ରାଧାଙ୍କୁ

ମିଛେ ଭଣ୍ଡାନ୍ତି ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ସେ ....

ତା ରଂଗା ହସକୁ ଚାହିଁଦେଲେ ଥରେ

ଚାଲିଯାଏ କାହିଁ କ୍ରୋଧ ଯେ....||

ତା ତ୍ରିଭଙ୍ଗୀ ଠାଣି ସେ ବଙ୍କା ଚାହାଣି

ଗୋପୀଙ୍କୁ କରେ ବାୟାଣୀ ହେ....

କି କରିବା ସଖି ତାର ମୁଖ ଦେଖି

ଭୁଲି ଯାଉ ଆନ ଯେତେ ଯେ.... ||

ପ୍ରେମରେ ପାକଲା ସେ ନନ୍ଦର ବଳା

ଭୁଲାନ୍ତି ମନକୁ କ୍ଷଣେ ସେ ....

କରନ୍ତି ବାହାନା ବିବିଧ ଛଳନା

ତାହାକୁ କେ ପାରିବ ଯେ.... ||

ସମ୍ମୋହନ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣନ୍ତି ମୋହନ

ମୋହନ୍ତି ଗୋପିଙ୍କୁ ଯେ ସେ....

କି କରିବା ସଖି ରାଧେ ରାଧେ ଡାକେ

କାହ୍ନୁର ବଇଁଶୀ ନିତି ଯେ.... ||

ଭୁଲି ପଛ କଥା ତାର ସଙ୍ଗେ ବିତା

ଯେତିକି ସମୟ ମିଳୁ ଯେ....

ତା ବିନୁ ମୁକତି ନାହିଁ ଏଠି କିଛି

ତା ପ୍ରମେ ଆମେ ବନ୍ଧା ଯେ.... ||