ଗୋଲାପି ଜହ୍ନ

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବେଳେ ବେଳେ ଦୁନିଆର

ଭିଡ଼ରୁ ଦୂରେଇଯାଇ ,

ତୁମ ହାତ ଧରି

ନିକାଞ୍ଚନେ ବୁଲିବା ପାଇଁ ।

କବରୀରେ ତୁମ ଖୋସି ଦିଅନ୍ତି ମୁଁ

ଘାସ ଫୁଲ ଟିଏ ଆଣି ।

ଦୃଦୟ ମୋ ତୃପ୍ତ ହୁଅନ୍ତା

ତୁମେ ମୁରୁକି ହସୁଛ ଜାଣି ।

ନଥିବ କିଛି ଆକଟ କି ବନ୍ଧନ

ତୁମ ଆଉ ମୋ ମଧ୍ୟରେ ।

ଗୋଲାପ ଫୁଲର ଅଧରେ

ଆଙ୍କି ଦେବି କିଛି ପ୍ରେମ ।

ଲାଜେଇ ଯିବ ସେ ଜହ୍ନ ଅଳସି

ମୁହଁ ଲୁଚାଇବ ତୁମ କବରୀ ରେ ଆସି ।

କିନ୍ତୁ ଏ କଣ ହେଲା ?

ଗୋଲାପୀ ସ୍ବପ୍ନ ଟା କଣ୍ଟା ଘାସ ହେଲା

ଆଖି ଫିଟିଯିବା ପରେ ।

ଜହ୍ନ ର ଜୋଛନା ଦେହ ପୋଡି ଦିଏ

ସ୍ବପ୍ନ ଛାଡ଼ିଯିବା ପରେ ।

ସ୍ବପ୍ନ ଗଲା କାହିଁ , ଜହ୍ନ ଗଲା କାହିଁ ?

ତୁମେ ଅଛ କାହିଁ , ମୁଁ ଅଛି କାହିଁ ?