ଗାଁ ମୋ ସରଗପୁର

ଏପଟରେ ବଣ ସେପଟରେ ବିଲ

ଆଗରେ ପାହାଡ ଠିଆ

ଏଇଠି ବଢିଲି ଏଇଠି ପଢିଲି

ଏଇ ମୋ ଛୋଟିଆ ଗାଁ ।

ପେଟ ପୋଷିବାକୁ ସହରକୁ ଗଲି

ସହରରେ କଲି ଘର

ସହରକୁ ଯେତେ ନିଜର ଭାବୁଛି

ସହର ସେତିକି ପର ।

ଗାଁରେ ପଛେ ମୁଁ ଥାଏ କି ନଥାଏ

ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ମୋତେ

ସହରରେ ମେତେ ଚିହ୍ନିପାରନ୍ତିନି

ମୋ ଘର ପଡୋଶୀ ଯେତେ ।

ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି ଯିଏ ଜାଣନ୍ତିନି ମୋର

ପ୍ରକୃତ ନାମଟି କେହି

ସାହୁ ବାବୁ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି ସେମାନେ

ପରିଚୟ ମୋର ସେହି।

ଗାଁରେ କାହାର ଦାଦା ବଡବାପା

କାହାର ମୁଁ ବଡଭାଇ

ସଭିଏ ଲାଗନ୍ତି ନିଜର ନିଜର

କଥା ନିଏ ମନ ମୋହି ।

ସହରୀ ମଣିଷ ତତଲା ନିଶ୍ୱାସ

ବିଶ୍ୱାସରେ ଭରା ବିଷ

ଗାଁ ମଣିଷଙ୍କ ଦରଦୀ ହୃଦୟ

ମନଖୋଲା ତାଙ୍କ ହସ ।

ସହରକୁ ଟାଣେ ସ୍ବାର୍ଥର ଦଉଡି

ଗାଁ କୁ ମମତା ଡୋର

ଧନ ନୁହେଁ ଏଠି ମନ ବଡ ବୋଲି

ଗାଁ ଲାଗେ ଆପଣାର ।

ସହର ବୁକୁରେ ଅନ୍ଧାରଠୁ ବେଶି

ଆଲୁଅକୁ ଲାଗେ ଡର

ଅନ୍ଧାରୀ ମୂଲକ ହେଉ ପଛେ ଗାଁ

ମୋ ପାଇଁ ସରଗ ପୁର ।