ଏ ମନେ ନାଚେ ଭାବନାର ଲହରୀ

  

ଏ ମନଟା କେବେ ମରୁର ମରୁଭୂମି

କେବେ ପୁଣି ଫଗୁଣର ଫୁଲଫୁଟା ବଗିଚା

ଋତୁ ପରି କ୍ରମଶଃ ବଦଳୁଥାଏ

ପବନ ପରି ବି ଦିଗ ବଦଳାଏ ଅନିୟମିତ

ରହେନା ନିଜେ ନିଜ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ l

ଚାହେଁ ସବୁବେଳେ ରହିବାକୁ ସ୍ଵାଧୀନ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର

ଏ ମନଟା ଗୋଟିଏ ଗଛର ଏକ ଡାଳେ

ବସା ବାନ୍ଧି ରହିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରେନା

କି କାହାର ପୋଷା ମାନି ସୁନାର ପଞ୍ଜୁରୀରେ l

ହାତ ଟେକା ଖାଇବାକୁ ଆଶା ରଖେନା

ସେ ମୁକ୍ତ ଆକାଶର ଉଡ଼ନ୍ତା ପକ୍ଷୀ ପରି

ଥକି ନ ପଡ଼ିବା ଯାଏଁ ସେ ଆଶ୍ରା ଖୋଜେନା

ନେବାକୁ ବିଶ୍ରାମ କରିବାକୁ ଆରାମ l

ମନର ସ୍ଵଭାବ ଅସ୍ଥିର ଅଧିର ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ

ସଫଳତାରେ ହୁଏ ଭାବ ବିହ୍ଵଳ

ବିଫଳତାରେ ହୋଇପଡ଼େ ଶଙ୍କାକୁଳ

ସାଗରରୁ ବେଶି ତାର ଗଭୀରତା l

ସ୍ଥିର କରି ହୁଏନା ଯା'ର ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଥଳକୂଳ

ଆକାଶଠାରୁ ହୁଏ ସେ ଅଧିକ ବିସ୍ତାରିତ

ମାପି ହୁଏନାହିଁ ତାର ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥର ଦୂରତା

ଏ ମନଟା ଦ୍ରୁତ ଗତିଶୀଳ ନଈର ସ୍ରୋତ l

ମାନେନା ବାଧା କି ବନ୍ଧନ କିଛି ବି

ନାଚୁଥାଏ ସଦା ଭାବନାର ଅସରନ୍ତି ଲହରୀ

ଆପଣା ଇଚ୍ଛାରେ ରହିଥାଏ କ୍ରିୟାଶୀଳ

ଏ ମନଟା ଖୋଜୁଥାଏ ତାର ଇପ୍ସିତ କିଛି l

ନ ପାଇବା ଯାଏଁ ହେଉଥାଏ ବ୍ୟସ୍ତ ବ୍ୟାକୁଳ

ଏ ମନରେ ଥିଲେ ସ୍ଵାର୍ଥର ଆବିଳତା

ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ହରାଇ ଚଳାପଥେ ହୁଏ ବାଟବଣା

ପବିତ୍ର ହୃଦୟ ଭିତରେ ମନ ଥିଲେ ନିର୍ମଳ l

ସଚେତନତାର ସହିତ କରେ ଶୁଦ୍ଧ ଚିନ୍ତନ

ଗଢ଼ିବାକୁ ସରସ ସୁନ୍ଦର ଏକ ଜୀବନ

ତାର ଆସି ଯାଏ ଅତୁଟ ଆତ୍ମଭରସା ବିଶ୍ଵାସ

ତା' ପାଇଁ ଭାବରେ ଅଭାବ ନଥାଏ କେଉଁଟା

ବୁଝିପାରେ ଠିକ୍ କ'ଣ ତାର ଏ ମନଟା ?