ଧିକ୍ ରେ ମଣିଷ ଜୀବନ

ଟ୍ରେନ୍ ଆସିଲା ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହେଲା

ବଗି ଭିତରେ ଗଲି ପଶି,

ଏପଟେ ସେପଟେ କାହା ଆଖି

କିଏ ଫୋନ୍ରେ ଯାଉଛି ଗପି

ତ ଆଉ କିଏ କାଶୁଛିି ବସି     |

କିନ୍ନର ଆସିଲା ଖାଲି ତାଳି ବଜାଇଲା

   କିଏ ପାଞ୍ଚ କିଏ ଦଶ ଦେଲା 

   କିନ୍ନର ହାତେ ପଇସା ଗଲା ବରଷି,

ନାରୀଠୁ ଅଧିକ ସଜେଇ ହୋଇ

     ଚୁମ୍ବକୀୟ କଥା ଓଠରେ କହି

   ବହେ ପଇସା ନେଇଗଲା ହସି   |

ଏ ତ ଆମ ମଣିଷ ଭାଇ

     କେବେ ଜମା ସୁଧୁରିବ ନାହିଁ,

କୋଉଠି ପାନଛେପ ତ କୋଉଠି ବାଦାମ ଚୋପା 

    ବଗି ଭିତରେ ଦେଲେ ପକେଇ    |

ସେତ ଅଜଣା ଯାଯାବର ପଲାଟିଏ

     ଝାଡ଼ୁଟେ ଧରି ବଗି ସଫା କରୁଥାଏ,

ସଫା ସରିଲା ଲୋକଙ୍କୁ ହାତ ବଢେଇଲା 

 କିଛି ମିଳିଯିବ ନିରୀହ ଆଖି ତାର ଆଶା ବାନ୍ଧିଥାଏ  |

ଧିକ୍ରେ ମଣିଷ ଜୀବନ

     ଟଙ୍କାଟେ ଦେବାକୁ ନାହିଁ କାହାର ମନ

କିନ୍ନରକୁ ସିନା ଦାନ

 ପିଲା ବେଳକୁ ଖୁଚୁରା ନାହିଁ କହିଲେ ଜାଣ   ା|

ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଲାଗୁନାହିଁ ମଣିଷ ବୋଲାଇଲାକୁ

 ଟଙ୍କାଟେ ବାହାରୁନି ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ,

ଶହ ଶହ ଟଙ୍କା ପକେଟରୁ ବାହାରୁଛି

  ମଦ ମାଂସ ପାନ ଗୁଟ୍ଖା ଖାଇବାକୁ    |

କଣ ହେବ ଏତିକି ଧନ

   ଯଦି ଗରିବ ଅଟଇ ମନ,

କେବେ ଖୁସି ନାହିଁ ସେ ଜୀବନେ 

  ଯେଉଁଠି ନାହିଁ ଦୟା,କ୍ଷମା ଓ ସହାୟତାର ଗୁଣ  |