ଦେଖିଛ କି ତାଙ୍କୁ କିଏ

ଦେଖିଛକି ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଛକି

ବୁଝିଛକି କିଏ ବୁଝିଛ କି ?

ମୁଁ ର ଖୋଳପା ଭିତରେ ଥାଇଣ

ନିଜକୁ କେବେ କେ ଚିହ୍ନିଛକି?

ଦେଖିଛ କି...

ତାରା ଭରା ଏହି ସୁନ୍ଦର ଗଗନ

ରହସ୍ୟମୟ ଯେ ପରା,

ସୁନ୍ଦର କୁସୁମ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ

ହସି ଉଠୁଥାଏ ଧରା।

କହିକେ ପାରିବ କେ ଗଢିଛ ସବୁ

ନୟନେ କେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଛକି ?

ଦେଖିଛ କି...

କଳକଳ ବହେ ସୁଶୀତଳ ଜଳ

ତୋଷୁଥାଏ ଜନମନ,

ଶସ୍ୟଶ୍ୟାମଳା ଏ ବସୁମାତା ସର୍ବ 

ଉଦର କରଇ ପୂର୍ଣ୍ଣ,

ବୁଝି କେ ପାରିବ ଦେଇ ଦେଇ ଏତେ

କେବେ ସିଏ ଥକି ପଡିଛି କି?

ଦେଖିଛ କି...

ଦେଖିନାହିଁ ସିନା ନୟନ ଯୁଗଳେ

ସତ୍ତା ଅନୁଭବ କରେ,

ପିତା ମାତା ଭ୍ରାତା ବନ୍ଧୁ ସହୋଦର

ବିଜେ ସରବ ଅନ୍ତରେ,

ସଭିଙ୍କ ଅନ୍ତର ଭାବନା ବୁଝନ୍ତି

ତାଙ୍କ ଭାବନା କେ ବୁଝିଛ କି ?

ଦେଖିଛ କି ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଛ କି

ବୁଝିଛ କି କିଏ ବୁଝିଛ କି?