ଦାୟିତ୍ୱ

ଏନ୍ତୁଡିଶାଳରେ ଶିଶୁଟି ଭୂମିଷ୍ଠ ହେଉ ହେଉ

କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବରେ

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ପ୍ରକମ୍ପିତ କରେ

ମାଆ ଜନ୍ମଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଭୁଲିଯାଇ

ଆନନ୍ଦରେ ହୁଏ ଆତ୍ମହରା 

ବାପା ନୂତନ ଆଗନ୍ତୁକର ଆଗମନରେ

ଶିହରି ଉଠି ଭାବିଚାଲନ୍ତି

ଦାୟିତ୍ୱ ଆଗକୁ ବଢିଗଲା ପରା ।

ଶୈଶବରୁ କୈଶୋର

କୈଶୋରରୁ ଯୌବନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ବିନା ଦାୟିତ୍ୱରେ

ସ୍ଵାଧୀନ ଜୀବନ ବିତୁଥିବା ମଣିଷ

ଯେତେବେଳେ ସ°ସାର ଆଉ

ମାଲିକାନାର ବୋଝ ମୁଣ୍ଡାଏ

ସେତେବେଳେ ଦାୟିତ୍ଵବୋଧର

ଚୌହଦି ଭିତରେ ଅଣନିଃଶ୍ଵାସୀ ହୁଏ ।

ଜୀବନକୁ ଆନନ୍ଦରେ ଉପଭୋଗ ପାଇଁ

ମଣିଷଟିଏ ଚାକିରୀ ଅନ୍ଵେଷଣ କରେ 

ପାଇଗଲା ପରେ

ହାତକୁ ଦିହାତ ହୁଏ

ଗୋଟିଏ ପଟେ ପରିବାର

ଅନ୍ୟପଟେ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ

ଏହି ଦୋଛକିରେ ଛିଡାହୋଇ

ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୁଏ 

ଠିକ୍ ଭାବେ ତୁଲାଇ ପାରିଲେ

ହୁଏ ଭଲ ମଣିଷ

ଆଉ ଏକତରଫା ହେଲେ

ହୋଇଥାଏ ଭୁଲ ମଣିଷ ।