ଚିଠି ରଙ୍ଗ

ଶ୍ରାବଣ କୁ ଲେଖିଥିଲି ଶ୍ରାବଣୀ ହସ୍ତେ ଚିଠିଟେ

ଲଫାପା ଥିଲା ସତେ ବାଘନିସହନାଲା ପ୍ରଜାପତିଟେ

ମଳୟକୁ ଦେଇଥିଲି ମାଳବିକା ପତ୍ର ଗୋଟେ

ନାଲି ନାଲି ରଙ୍ଗ ଖାଲି ସତେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଟେ

ଫଗୁଣକୁ ଡାକିଥିଲି ଆଙ୍କିଦେବୁ ଚିତ୍ର ପଟଟେ

ସାତ ରଙ୍ଗ ମାଖି ହୋଇଥିବ ସତେ ଛବି ବହିଟେ

ଶରତକୁ କହିଥିଲି କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲ ଓଠେ

ଭରିଦେବୁ ସୁନେଲି ରଙ୍ଗ ଦିଶୁଥିବ ନବବଧୂଟେ

ହେମନ୍ତକୁ ମାଗିଥିଲି ଦେବୁ ଶିଶିର ଟୋପେ

ସାତ ରଙ୍ଗ ଭରିଦେବି ତା ସିନ୍ଥି ଚାରିପଟେ

ବସନ୍ତକୁ କହିଥିଲି ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଚଢ଼େଇଟେ

ସିଏ ମୋର ଭାରି ପ୍ରିୟ ମତେ ଦେବୁ ସେଥିରୁ ଗୋଟେ

ମରତ ରେ ଏତେ ରଙ୍ଗ ଥାଉ ଥାଉ ମାଗୁ କାହିଁକି ଗୋଟେ

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଅଞ୍ଜଳିରେ ଫୁଲରେ ଲେଖିଦେ ଓଁ ଗୋଟେ

ସାତଋତୁ ସାତରଙ୍ଗ ସାତ ପାଖୁଡ଼ା

ଫୁଲହୋଇ ଫୁଟିବ ଚାରିପଟେ

କୋଉ ଫୁଲ ତୋଳିବୁ ଭବୁଥିବୁ ଦେଖି ଏପଟେ ସେପଟେ

ସାତ ରଙ୍ଗ ସ୍ୱର ଭରି ଆସେ ଯେବେ ଫୋନଟେ

ସବୁ ଋତୁ ଫିକା ଫିକା ଲାଗେ ବି ଏକା ଏକା,

ପରି ହଳଦୀ କାଠୁଆଟେ ।