ଚଢେଇ ପ୍ରତି

ଚଢେଇରେ ଚଢେଇ ତୁ ନହୁଅ ବିବ୍ରତ

ନୂଆ ନୁହେଁ ଝଡ ଏହି ନୂଆ ନୁହେଁ କିଛି

ଜାଣିନୁ କି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଏକା ଜୀବନର ବ୍ରତ

ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ସ୍ବପ୍ନ ଯାହା ଭାବିଥିଲୁ ଇଚ୍ଛି ।

ନଷ୍ଟ ହେଲେ ମରିହଜି ତୋ ନିଜ ଶାବକ

ରୋଦନ କଲେ କି ଏଠି ହେବ ଆଉ ଲାଭ

ପଡି ଉଠି ଜୀଇଁ ଗଲେ ସେ ଧର୍ମ ପାବକ

ଅତୀତକୁ ସ୍ମରି ଛାଡ ଏତେ ଶୋକରାବ ।

ଉଜୁଡିଲା ସଂସାର ତୋ ଜାଣିଛି ଚଢେଇ

ବାନ୍ଧି ଥିଲୁ ବସା ଯହିଁ ଛିଡିଲା ସେ ଡାଳ

ଛିଣ୍ଡା ପର କାଠି କୁଟା ଦେଉଛି ବଢେଇ

ଆଉ ଏକ ବସା ବାନ୍ଧ ଲାଗୁ ଯେତେ କାଳ ।

ଝଡ ଯେତେ ଆସୁ ପଛେ ନଯିବୁ ରେ ହାରି

ସଙ୍କଟରୁ ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ ମିଶି ହୁଅ ପାରି ।