ଚାହିଁବାରୁ ସକାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ

ତୁମେ ପୁରୁଷ ଜାତି କାହିଁ ବୁଝିବ, ଛାଡ ପତ୍ର କି ଲୋକର ତାତି ,ତୁମେ ତ ବୁଝି ନ ଥାଅ ।

କର୍ମ ଆଉ ଦୁଷ୍କର୍ମର ଦୂରତା ଖାଲି ବୁଝିବା ନାରୀଟିଏ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା  ନିର୍ଭର ଶିଳା ଦାସୀଟିଏ,

ସାମଗ୍ରୀଟି ଆଇଟମ ଟିଏ ଭୋଗର

ତାକୁ ସଜେଇ ହୁଏ ରାଣୀ ପରି

ଗୃହ ପାଳିତ ଦୁଇ ପଦ ପାଣି ପରି ଓ ଫିଙ୍ଗି ଦିଆ ଯାଇ ପାରେ ପଦ ପାତ ପରି ପଦାକୁ l