ବୁଦ୍ଧିର୍ଯସ୍ୟ ବଳଂ ତସ୍ୟ

ବଢେଇଟେ ସଞ୍ଜେ କାଠ କାମ ସାରି

ଫେରେ ଧରି ସାଥେ ଧନ,

କମ୍ବଳ ଟେ ଘୋଡି ହୋଇଥାଏ ଦେହେ

ଯେଣୁ ଥାଏ ଶୀତ ଦିନ ।

ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନରେ ପଥ ତା ଓଗାଳେ

ଖଣ୍ଟ ବନ୍ଧୁକ ତା ହାତେ,

କହେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଯେବେ ଦିଅ

ଧନ ଯାହା ଅଛି ସାଥେ ।

ଧଡ଼ିଆ ଖଣ୍ଟଟି ବନ୍ଧୁକଟି ଧରି

ବଳ ଓ ସାହସ ପାଇ

ଡରାଉଛି ଦେଖ ବଳଶାଳୀ ଟିକୁ

ବଢ଼େଇ ମନେ ଭାବଇ ।

ପରିଶ୍ରମ ଧନ ଦେଇ ଦୁର୍ବୃତ୍ତକୁ

କହେ କାଠମିସ୍ତ୍ରୀ ଶୁଣ,

ଘରଣୀ କହିବ ଉଡ଼ାଇ ଆସିଛ

ଜୁଆ ଖେଳି ସବୁ ଧନ ।

ଟୋପିକୁ ମୋହର ଗୁଳି କର ତୁମେ

ଦେଖାଇବାକୁ ପ୍ରମାଣ,

ସଂଗେ ସଂଗେ ଗୁଳି କରଇ ଲୁଟେରା

ବଢେଇ ଟୋପିକୁ ଜାଣ ।

ପୁଣି କାଠମିସ୍ତ୍ରୀ କହେ ଅନୁନୟେ

ଗୁଳିକର କମ୍ବଳକୁ,

ନଚେତ୍ ଧିକ୍କାର କରିବ ଘରଣୀ 

ମୋ ପୁରୁଷ ପଣିଆଁକୁ ।

କମ୍ବଳେ ଅସଂଖ୍ୟ ଛିଦ୍ର ଥିଲେ ସିନା

ପାରିବି କରି ପ୍ରମାଣ,

ଆକ୍ରମଣକାରୀ ଜଣେ ନୁହେଁ ଥିଲେ

ଚାରିପାଖେ ବହୁ ଜଣ ।

ପୁଣି ସେ ବଢ଼େଇ କହେ ଆଉ ଗୋଟେ 

ଫୁଟାଇ କର ସନ୍ତୋଷ 

ଖଣ୍ଟ କହେ ଆଉ ଗୁଳି କଣ ଅଛି

ସବୁ ହୋଇଗଲା ଶେଷ ।

ଜାଣି ଗୁଳି ଶେଷ ହେଲା ଲୁଟେରାର

କମ୍ବଳକୁ କରି ଗୁଳି,

କାଠମିସ୍ତ୍ରୀ କହେ ଫେରାଇ ଦେ' ଏବେ

ସ୍ଵଇଚ୍ଛାରେ ଟଙ୍କା ଥଳି ।

ବନ୍ଧୁକ ଗୁଳିକୁ ଥିଲା ମୋର ଡର

ସେତକ ତ ଏବେ ଶେଷ,

ବଳରେ ମୋ ସହ କେବେ ପାରିବୁନି

ସ୍ମରଣ କର ତୁ ଈଶ ।

ଭୟରେ ଦୁର୍ବୃତ୍ତ ଦେଇ ଟଙ୍କା ଥଳି

ହେଲା ସେଠୁ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ,

ବୁଦ୍ଧି ବଳେ କାଠ ମିସ୍ତ୍ରୀ ବଞ୍ଚାଇଲା

ନିଜ ଧନ ଓ ଜୀବନ ।