ବିରହୀ ଶାମୁକା ପାଇଁ

ନିରବି ଯାଇଛି ଅନେକ ସପନ

ଶାମୁକା କଥାକୁ ଭାଳି

ଅଭିଶପ୍ତ ଏକ ବାଲି ଗରଡା ମୁଁ 

ମରେ ଆଖି ଲୁହ ଢାଳି ।

ବାଲୁକା ଶେଜରେ

ହତାଶ ମନରେ

ନୀଳିମା କଲ୍ଲୋଳ

ଛୁଇଁ ଯାଆ ଥରେ

କହିବି କେତେ ମୁଁ'

ମୋ'ମନର କଥା

ହସିଦେଇ ଯେବେ

ପୋତି ଦିଅ ମଥା

ବୁଝି ପାରେନା ମୋ 

ମନ ହୁଏ ଗୋଳି ।

ଆଆ ସାଗରିକା

ବେଳାଭୂଇଁ ଡାକେ

ବାଲି ଗରଡାର

ଲୋଟି ଖୋଲାବୁକେ

କହି ଯା'ଥରେ

ସାମୂକାର କଥା

କେତେ ସହିଛି ସେ

ଜୀବନରେ ବ୍ଯଥା

ନିଜେ ନିଜକୁ ସେ

ଆହୁତି ଦେଇଛି

ଜୀବନକୁ ଜାଳି ।