ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଯୁଦ୍ଧ

ଯୁଦ୍ଧ ନିଜ ସହ, ଶତ୍ରୁ ସହ

ଭାଗ୍ୟ,ସମୟ ଓ

ବନ୍ଧୁ ଭିତରେ ଲୁଚିଥିବା ବନ୍ଧୁକ ସହ !!

କେବେଦିନେ ପଢିଥିଲି- "ବାଘ ହଳେ ଆଖି ସହ ଲଢେ କାଳେ",

କେବେକେବେ ପରାଜିତ ହୁଏ ବି!

କଣ ଦେଖେ ସେ ହଳକ ଆଖିରେ !!

ସେ ବୋଧେ ଛଳନା ପଢିପାରେନା ..

ସତରେ କଣ ସେ ଆଖି ଚାରିକଡର ସ୍ନାୟୁରେ,

'ଭୟ' ଧାଉଁନଥିବ ! ଛାତିରେ କେହି କରତ ଚଳଉନଥିବ !

ବାଘ କିନ୍ତୁ ଛାଡିଯାଏ ଶିକାର,

ଦୟାରେ କି ଭୟରେ କେଜାଣି!(ପ୍ରେମରେ ତ ନୁହଁ)

ସେ ଜାଣିନଥାଏ ଜହ୍ନକୁ ଥାପୁଡେଇ ଶୁଆଇଦେବାର କଳା, ରାତି ମୁହଁରୁ

କଳା ଚାଦରଟା ଟାଣିନେଇ ଦିନ ଦେଖାଇବାର

କୌଶଳ, ଜୁଳୁଜୁଳିଆ ପୋକ କାନ୍ଧରେ ବସି

ନିଅନ୍ ଆଲୋକର ଉତ୍ସ ହାତେଇବାର କାଇଦା !

ବିଚରା ବାଘ ସହରର ରଂଗୀନ ଆଲୋକ

ଭେଳିକିରେ ହଜିଯାଏ, ଜାଣେନି ଏଠି ସବୁ ଆଖି

ତାକୁ ମାଟି କାମୁଡେଇଦେବାକୁ ଯଥେଷ୍ଟ !

ସବୁବେଳେ ଯେ ଯୁଦ୍ଧରେ ବାରୁଦର ଗନ୍ଧ କି ରକ୍ତପାତ ଥିବ ତା'ର ମାନେ ନାହିଁ..,

କିନ୍ତୁ ସାମ୍ନା ଜୀବଟି ଥିବ ଚେତନାଶୂନ୍ୟ !!

ହସିହସି ତଂଟି ଚିପାଯାଇପାରେ ..

କଥାର ନାହୁଡରେ ସ୍ଥାଣୁ ବି ବନାଯାଇପାରେ !

ବୁଝୁବୁଝୁ ବିଳମ୍ବ ହୁଏ କି କଣ

ଖପ୍ ଖପ୍ ଡେଉଁଥିବା ସେ ନିରୀହ ହଳଦୀବସନ୍ତ

ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୱେଷଣ କରିବା ଭିତରେ ଗଛରେ ଥିବା ଅଜଗର ର ଖାଦ୍ୟ ବନିସାରିଯାଏ ..!!

ତେବେ ଫଗୁଣର କି ଯାଏ..!!

'ଫଗୁ' ରଂଗରେ ହେଉ କି ରକ୍ତରେ

'ଯୁଦ୍ଧ' ଅସ୍ତ୍ର ରେ ହେଉ କି ନିରସ୍ତ୍ର ରେ

ନିରୀହତା ଓ ସରଳତାର ପରାଜୟ ତ

ସବୁକାଳେ !!

ଡ. ମୌସୁମୀ ପରିଡା ।

ଜଗତସିଂହପୁର ମୁଖ୍ୟ ଚିକିତ୍ସାଳୟ ପରିସର।

କ୍ୱା.ନଂ - ୩ଆର /୪, ଜଗତସିଂହପୁର ॥

ହୋଲି ଶୁଭେଚ୍ଛା