ଭଗ୍ନ ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ଉଜୁଡି ପଡିଛି   ବନ୍ଧୁ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ

   ଭୁଷୁଡି ଯାଇଛି ବିଶ୍ୱ,

କରୋନା କାୟାରେ ଜନରବ ନାହିଁ

   ମାନବ ସାଜିଛି ନିଃସ୍ୱ ॥

ଅର୍ଥ ବଇଭବ  ଧୋଇଛି ସୁନାମୀ

  ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ନାହିଁ,

ମାନବ ବୁଝୁଛି  ଏ ଛାର ଜୀବନ

   ଶେଷ ଶମଶାନ ଭୂଇଁ ॥

ହଜିଯାଇଅଛି  ଆର୍ଯ୍ୟ ପରମ୍ପରା

   ଅର୍ଥ ମାନ ଦଉଡରେ,

ମରିଚୀକା ପଛେ ଭାଗ୍ୟ ଧାଉଁଅଛି

   ଅବିବେକି ଚଳନିରେ ॥

ଅନାଦର କରି  ଜୀବନ କାଣ୍ତାରୀ

   ମଦ ମାଂସେ ପ୍ରୀତିକରି,

ଧର୍ଷଣ ଶୋଷଣ  କରି ଆସ୍ଫାଳନ

   ବାହୁଛୁ ଜୀବନ ତରୀ ॥

ଜୀବେଦୟା ଆମ ନିତ୍ୟ ପରମ୍ପରା

   ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ଆମ ଧ୍ୟେୟ,

ହୋଇଲୁ ବିମୁଖ  ହରାଇଲୁ ସୁଖ

   ଭୂତାଣୁର ବରାଭୟ ॥

ଗୃହେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ  ଡାକୁ ଦଇତାରୀ

   ରକ୍ଷାକର ଭାବଗ୍ରାହୀ,

ପରିବାର ସ୍ୱାଦ  ହୋଇଛି ପ୍ରମୋଦ

   ହେବାପାଇଁ ଗୁଣଗ୍ରାହୀ ॥

ବୃଦ୍ଧ ପିତାମାତା  ପାଇଲେ ମମତା

  କରୋନା ପ୍ରଭାବ ତୀରେ,

ଉଦ୍ଧତ ଭବିଷ୍ୟ  ବୁଝି ସବିଶେଷ

  ପ୍ରମାଦିଲେ ଚକ୍ଷୁ ନୀରେ ॥

ଜୀବନ୍ତ ଦେବତା  ପୂଜାପାଇ ନିତ୍ୟ

   ବର୍ଷନ୍ତି ଆଶୀଷ ବାରି,

ପହଡ ଫିଟିଲା  ବିଶ୍ୱ ନିୟତାଙ୍କ

   କରୋନା ଯିବଟି ହାରି ॥

ସଦାଚାରେ ରହି  ଜିତିବା କରୋନା

   ଚଉବାହା ହେବେ ସାହା,

ନିତ୍ୟ ସେବୁଥିବା ସେ ରଂଗା ଚରଣ

   ବହିବ ବିଜୟ ବାଆ ॥