ଭାରତବର୍ଷ

ପୂଣ୍ୟ ଏଇ ମାଟି ମାତୃଭୂମି

    ନାମ ତା' ଭାରତ ବର୍ଷ,

ସୁଜଳା ସୁଫଳା ଚିର ଶ୍ୟାମଳିମା

    ଭରା ସେହି ଆମ ଦେଶ ।

କାଶ୍ମୀର ଯାହାର ଭୂସ୍ବର୍ଗ ସମାନ

    କୁମାରିକା ଧୁଏ ପାଦ,

ହିମାଳୟ ଗିରି ଆକାଶକୁ ଛୁଏଁ

    ଶୁଭଇ ଓଁକାର ଶବ୍ଦ ।

ମନ୍ଦିର ମାଳିନୀ ଦେବଭୂମି ନାମେ

   ଯିଏ ବିଶ୍ୱେ ପରିଚିତା,

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ଚରମ ଉତ୍କର୍ଷେ

   ସିଏ ଚିର ବିଭୂଷିତା ।

ଉଦାରତା ତା'ର ଆତ୍ମିକ ଭୂଷଣ

   ଶାନ୍ତିର ବାରତା ବହେ,

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ଭାବେ ପରିବାର

   ପ୍ରୀତିର ପରଶ ଦିଏ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପରା ଆକର୍ଷି ଆସିଛି

   ତା' ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କୀର୍ତ୍ତି ରାଜି,

ଯିଏ ବି ଆସିଛି ମମତା ପାଇଛି

   ଯାଇଛି ଆନନ୍ଦେ ହଜି ।

କେତେ ଭାଷାଭାଷୀ ସଂସ୍କୃତି ବି ଭିନ୍ନ

   ବନ୍ଧା କିନ୍ତୁ ଏକ ଡୋରେ,

ସେଇ ତ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଆମ ଏ ଦେଶର

   ସାମୁହିକ ଆସ୍ଥା ଭରେ ।