ବାପା

ମନେପଡ଼େ ଆଜି ଅତି ଆପଣାର

ସେ ଡ଼ାକ ଅଟଇ ବାପା ।

ସେ ଡାକରେ ଥିଲା କେତେଆତ୍ମୀୟତା

ପଡିଗଲା ଆଜି ଫିକା  ।

ମାଆଠୁ ଶିଖିଛି ଜୀବନର ଶୈଳୀ

ତୁମଠୁ ଜୀବନ ପଥ   ।

ସେ ପଥମୋ ପାଇଁ ବଂଚିବା ଶିଖାଏ

ଜୀବନର ମାନଦଣ୍ଡ    ।

ଦୁନିଆ ଭିତରେ ବଂଚିଛି ସତ ମୁଁ

ଲାଗେ ନିରାଶ୍ରୟ ପରି   ।

ପୁଣି ଭାବେ କେବେ ଏକା ଏକା ବସି

ମୋ ମଥାରେ ହାତ ଅଛି  ।

ହାତ ଧରି ତୁମ ଚାଲିବା ଶିଖିଛି

ପିଠିରେ ହୋଇଛି ଲାଉ  ।

କାନ୍ଧରେ ବସାଇ ଯାତରା ଦେଖାଅ

ଯେତେ କଷ୍ଟ ପଛେ ହେଉ  ।

ଝୁଣ୍ଟି ମୁଁ ପଡ଼ିଲେ ମା ତୋଳି ନିଏ

ତୁମେ ଯେ ଉଠାଅ ନାହିଁ  ।

ଉଠାଅ ନାହିଁକି ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ

ଚାଲିବା ଶିଖିବି ମୁହିଁ    ।

ତୁମେ ତ କୁହ ଯେ ଉଠାଣୀ ଗଡ଼ାଣୀ

ଜୀବନରେ କେତେ ଆସିବ  ।

ଆଜିଠାରୁ ସିଏ ନିଜେ ନଉଠିଲେ

କେମିତି ବିଜୟୀ ହେବ   ।

ତୁମ ମାଡଗାଳି ତୁମର ତାଡ଼ଣା

ଥିଲା ମହତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ   ।

ଏବେ ମୁଁ ଭାବୁଛି ତୁମେ ଗଲାପରେ

କିଏ ଦବ ଉପଦେଶ   ।

ତୁମ ଶ୍ରମ ଝ।ଳ ଲହୁଲୁହା ପରି

କେତେେ ଯେ ସହିଛ କଷ୍ଟ

ତୁମରୁଣ କେବେ ସୁଝିପାରିବିନି

ଜୀବନରେ ଏହା ସତ୍ୟ   ।