ଅମୃତ ଅନୁଭବ

ତପତ ବାଲିର ମରୁ ପ୍ରାନ୍ତର ମୁଁ 

ତୁମେହିଁ କରୁଣା ନୀର, 

କରୁଣା ବିହୁନେ ବାଲୁକାକୁ କିମ୍ପା 

ଅଧିକ କରୁଛ ଖାର |

ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରେ ଏ ଅପୂର୍ଵ ରୂପ 

କିଭଳି ବାଛିଲ ପ୍ରଭୁ, 

ତତାଇ, ଭସାଇ ବୁଡାଇ, ଉଡାଇ 

ଆଉ କି ରଖିଛ ସବୁ ।

ସବୁ ମଧ୍ୟେ ମୁହିଁ ହୋଇ ଏକାକାର 

କରିବିନି ମନେ ଉଣା, 

କେବଳ ଆଶାରେ ରହିଥିବି ଚାହିଁ 

ତୋ କରୁଣା ସୁକ୍ଷ୍ମକଣା |

ମନର ମରୁରେ ନୀର ନ ଝରିଲେ 

କିପରି କଳ୍ପନା ଲତା, 

ଜନ୍ମି ସଞ୍ଚରିବ, ଆରୋହୀ ଧରିବି 

ଚିନ୍ତି ତୋର ଗୁଣ ଗାଥା |

ଭାବି ପାରୁନାହିଁ କେଉଁ ତ୍ରୁଟି ପାଇଁ 

ଦେଉଛ ଦୁଃଖ ଯାତନା, 

ଅସରନ୍ତି ଦିନ ସରୁନାହିଁ କିମ୍ପା 

ନିତି ପାଏ ନିର୍ଯାତନା |

ମନରେ ଅଶାନ୍ତି ଅବସାଦ କ୍ଲାନ୍ତି 

ଶରୀର ଦୁର୍ବଳ କରେ, 

ସବୁ ଦେଖି କିଆଁ ବୁଜିଛ ହେ ଆଖି 

ବଞ୍ଚିଥାଉ ଥାଉ ମରେ |

ଜୀବନ କାଳରେ ଜାଣିଶୁଣି କେବେ 

କରିନାହିଁ କେଉଁ ପାପ, 

ତଥାପି ଭୋଗୁଛି କେଉଁ ଶାପ ଫଳେ 

ମାନସିକ ଗୁରୁ ଚାପ ।

ତା ସହିତ ମିଶି ସଂସାର ବୋଝଟା 

ହେଲାଣି ଅଧିକ ଭାରି, 

କହ ଚକାଆଖି, କାହା ପାଶେ ଯାଇ 

କରିବି ମୁଁ ଏ ଗୁହାରୀ ।