ଅଦିନିଆ ଝଡ଼

ସଂସାରେ ବାବୁରେ ଘର କରିଥିଲେ

ଅସମୟେ ଆସେ ଅଦିନେ ଝଡ଼

ମନ ଭାଙ୍ଗିବୁନି କେବେ ହାରିବୁନି

ଧୌର୍ଯ୍ୟକୁ ତୋହର କରିବୁ ବଡ଼

ଯାହାକୁ ଭାବୁଛୁ ତୋ ମନର ମିତ

ଯାହା ପାଇଁ ଦେଖୁ ସୁନା ସପନ

ଅଦିନେ ଅଶୁଭେ ମନ ତୋ ଭାଙ୍ଗିବ

ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ନେବ ତୋର ଜୀବନ

ନଖାଇ ନପିଇ କେତେ କଷ୍ଟକରି

ପିଲା ଛୁଆକୁ ତୋ ବଡ଼ କରିଲୁ

ଅଦିନେ ଅକାଳେ ପର କଲେ ତୋତେ

ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ଯାଇ ଦିନ କାଟିଲୁ

ବନ୍ଧୁ ବୋଲି କେତେ ଆଦର କରିଲୁ

ବିପଦେ ଆପଦେ ହେଲୁ ସହାୟ

ତୋ ଜୀବନ ଡ଼ଙ୍ଗା ବୁଡ଼ିଲା ବେଳରେ

ବାହାନା କରିଣ ନେଲେ ବିଦାୟ