ଅଡୁଆ ସୂତା

ଅଡୁଆ ସୂତାକୁ ଯେତେ ଘାଣ୍ଟୁ ଥିବ

     ସେତିକି ଅଡୁଆ ହେବ

ଶେଷରେ ଏମିତି ବିରକ୍ତି ଲାଗିବ

     ହାତ ଆପେ ଫୋପାଡିବ ।

ଏମିତି ଏଇତ ମଣିଷ ଜୀବନ

    ଅଡୁଆ ସୂତାରେ ବନ୍ଧା

ଧୀର ମସ୍ତିଷ୍କରେ ନ ସଜାଡ ଯେବେ

    ସମ୍ପର୍କେ ଆସିବ ବାଧା ।

ଅଡୁଆ ସୂତାକୁ ସଜାଡି ଜାଣିଲେ

   ସିଏ ବି ହୁଏନି ନଷ୍ଟ 

ମନର ଅଡୁଆ ସୂତା ସଜାଡିଲେ

    ହୃଦୟେ ଦିଏନା କଷ୍ଟ ।

ଅଡୁଆ ସୂତାର ଭିତରୁ ତାହାର

    ଖିଅ ଖୋଜିବାକୁ ପଡେ

ସେଇ ଖିଅ ଯେବେ ଧରି ନିଏ ହାତ

     ଆପେ ମନ ଭୟ ଛାଡେ ।

ଏଇତ ଦୁନିଆ ଜୀବନ ସଂସାର 

    ଅଡୁଆ ସୂତାର ପରି

ଖିଅ ଯଦି ତାର ନ ଧରି ପାରିବ

   ଜୀବନେ ଯିବ ତ ହାରି ।

ଆଖିର ଆଗରେ ସୁଖର ସଂସାର 

    ଛାରାଖାର ହୋଇଯିବ

ମରି ମରି ନିତି ଜଳି ବଞ୍ଚୁ ଥିବ

    ଆଖି ଲୁହେ ଭିଜୁ ଥିବ ।

ଅଡୁଆ ସୂତାର ଜାଲେ ଛନ୍ଦି ହେଇ

    ସଂର୍ଘଷେ ବଞ୍ଚଇ ଯିଏ

ଦିନେ ନା ଦିନେ ସେ ଏଇ ଦୁନିଆରେ 

    ସବୁ ସୁଖ ପାଏ ସିଏ ।

ଅଡୁଆ ସୂତାଟି ଦେଖାଏ ଆମକୁ

    ଜୀବନେ ଉନ୍ନତି ପଥ

ସାହସ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ମଜବୁତ୍ କରେ 

    ଚଳାଏ ସଂସାର ରଥ ।