ଅବଶୋଷର ଧୂଆଁ

ସପନ କୁହଡ଼ି ପହଁରି ପହଁରି

       ନପାଇଲି ପ୍ରୀତି ଛୁଆଁ ,

ମରମେ ମରମେ କୁହୁଳେ ସରମେ

       ଅବଶୋଷର ଏ ଧୂଆଁ ।

ଭରସା ମୋ ଥିଲା ବୟସ ଉପରେ

       ଧରାକୁ ଭାବିଲି ସରା ,

ବଢ଼ିଲା ବୟସ କମିଲା ଆୟୁଷ

      ରହେ ଅବଶୋଷ ଖରା ।

ହାରିବା ଜିତିବା ପାଇ ହରେଇବା

     ସରେ ନାହିଁ ବଢ଼େ ଶୋଷ ,

ଝଡ଼େ ଯଉବନ ପୋଡ଼ି ଯାଏ ମନ

       ରହି ଯାଏ ଅବଶୋଷ ।

ଜଳି ଯାଆନ୍ତା ଏ କାମନା ବାସନା

      ଲିଭି ଯା'ନ୍ତା ଲୋଭ ନିଆଁ ,

ଆଶା ବୈତରଣୀ କୁହୁଳାଏ ପୁଣି

       ଅବଶୋଷର ଏ ଧୂଆଁ ।

ହିସାବରେ ବସେ ଲାଭ ପାଇବାକୁ

       କ୍ଷତି କରି ଥାଏ ଆଁ

ଶୂନ୍ୟ ଭାଗଶେଷ ଦେଖି ଚରି ଯାଏ

       ଅବଶୋଷର ଏ ଧୂଆଁ ।