ଅଭିନୟ

ଜୀବନଟା ଏକ ନାଟକ

    ବୁଝି ପାରିଲେ ହେଲା,

ବୁଝି ନପାରିଲେ ମନୁଆ

    ଆସି ଜୁଟେ ଝାମେଲା ।

ଦୁନିଆର ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ

     କେହି ନୁହେଁ କାହାର,

ନିଜ ଅଭିନୟ ସରିଲେ

     ଫେରିଯିବେ ସତ୍ୱର ।

ପିତା ମାତା ଭାଇ ଭଗିନୀ

     ସଖା ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ,

ସାଇପଡିଶାର ସହିତେ

     ଥିଲେ ଆନନ୍ଦ ଭାବ ।

ଅଭିନୟ ତୋର ଜମିବ

     ସର୍ବେ ହୋଇବେ ଖୁସି,

ପ୍ରଶଂସାରେ ଦିନ ବିତିବ

      ଦୁଖଃ ଯିବରେ ନାଶି ।

କାମ କ୍ରୋଧ ମୋହ ମାୟାରେ 

       ସାରା ସଂସାର ବନ୍ଧା,

ଜୀବନ ଜୀବିକା ପାଇଁକି

       ସର୍ବେ କର୍ମରେ ଛନ୍ଦା ।

କିଏ ଚାଲେ ସତ୍ୟ ପଥରେ

       କା'ର ମିଥ୍ୟା ଆଶ୍ରୟ,

କିଏ ପର ସେବା କରଇ

       କିଏ ହୁଏ ନିର୍ଦୟ ।

ଯାତ୍ରା ଅଭିନୟ ସରିଲେ

       ରଙ୍ଗ ପୋଛି ପକାନ୍ତି,

କିଏ କେତେ ଭଲ କରିଲା

       ତାକୁ ଗୁଣି ହୁଅନ୍ତି ।

ଆସିଅଛୁ ଏହି ସଂସାରେ

       ନିଜ ଚରିତ୍ର ନେଇ,

ଚରିତ୍ରଟା ଭଲ ହୋଇଲେ

       ସର୍ବେ ଝୁରିବେ ଧ୍ୟାୟୀ ।

ପରନିନ୍ଦା କୁତ୍ସା ରଟନା

       ଖଳନାୟକ ଭଳି,

ପରସେବା ଦୁଃଖ ହରଣ

       ମୁଖ୍ୟ ନାୟକ ଭଳି ।

ଯିଏ ଦେଇଅଛି ଜୀବନ

       ତାଙ୍କୁ ଭୁଲିବା ନୁହେଁ,

ଅଭିନୟ କଲେ କେମନ୍ତ

       ସିଏ ହିସାବ ଚାହେଁ ।

ଭଲ କରିଥିଲେ ଜୀବନେ

       ସଦ୍-ଗତି ମିଳିବ,

ଭେଲ କରିଥିଲେନିଶ୍ଚୟ

       ନର୍କଗାମୀ ହୋଇବ ।