ଆଶାର ମରିଚିକା

ମିଳେନା ସଭିଙ୍କୁ ଜୀବନେ ମୁଲ

   ସବୁ ସୁଢଳ ସୁୁୁନ୍ଦର;

ହୁଏ ନାହିଁ ସହଜ ସଦା ସମ୍ଭାଳିବା

 ଏ ମେଦିନିିିରେ ବଞ୍ଚିବାର ଭାର।

ସରଳ ନୁହେଁ ହସିବା ସମୟର 

  ସୁୁନେଲି ବହ୍ନିରେ,

ନ ମିଳେ ଯେ ଧୂଆଁ

   ସେଇ ଚିତ୍ରଭାନୁରେ।

   

 ବଞ୍ଚୁଥିଲେ ବି ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ମରି ମରି; 

  ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ ଜୀବନ 

   ମୃତ୍ୟୁକୁ ଡରି ଡରି ।

ଆକାଂକ୍ଷିିତ ସ୍ଵପ୍ନର ପ୍ରସୂନ

     ମିଳେନା କେତେବେଳେ;

କୁହୁଡ଼ିର ପ୍ରହେଳିିିକା ପଛେ

     ଧାଇଁ ଧାଇଁ କାଳେ କାଳେ। 

କେତେ ଯେ ଥାଏ ମରିଚିକା

 ଶୈଳସମ ଜୀବନ ମରୁବାଲିରେ;

ଅବିିିଶ୍ରାନ୍ତ ଚାଲିବା ସାଧ୍ୟ ତ ନୁହେଁ 

 ବିନ୍ଦୁ ବିିିନ୍ଦୁ ଅମ୍ବୁର ଆଶାରେ ।

ମାନେ ନାହିଁ ନ ଥାଏ

    ପ୍ରିତି ପିୟୁଷ କେଉଁଠି;

ମିଳେନା ସେଠି କିନ୍ତୁ 

   ଆଶାଟି ଥାଏ ଯେଉଁଠି ।

ଆକର୍ଷିତ କରେ ସଦା ସୁଦୂର

   ଶିଖରୀ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ;

ବଦଳେନା ଦୁୁୁନିଆଁ ଆନର

  ଥାଏ ଯାହା ଅଧିକ ଛନ୍ଦା ଜାଲର।

ବଦଳେନା ପଥ ଦୁର୍ଗମ କେବେହେଁ 

  ଯାହା ବିହିର ରଚନା ;

ଚାଲନ୍ତି ସର୍ବେ ନିିଜ ନିିଜ ଧାରେ

 ସେ ତ ନିୟତିର ସୃୃୃଜନା ।

ହୁଏନା ଶେଷ କେବେ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମ 

 ଜୀବ ଥିବାଯାକେ ସଂସାରେ,

    ନାହିଁ ତ ଯୁଦ୍ଧ ବିରାମ ।

ବିନା ସଂଘର୍ଷ  ପ୍ରାପ୍ତିରେ 

   ନାହିଁ ଯେ ତୃୃପ୍ତି ;

ତିକ୍ତ ମନର ଶକ୍ତିକୁ ବାନ୍ଧେ 

     ଅଲେଖା ଚୁୁୁକ୍ତି ।

ଆଗେେଇ ଚାଲ ଲଢୁଆ

  ମଣିିଷର ଅଭିଳାଷା ନେଇ 

      ସଦାସର୍ବଦା,

ନଚେତ୍ ତିଷ୍ଠି ବାକୁ ଦେବନି କେବେ

     ବିିିଶ୍ୱମ୍ଭରା ଲେଲିହାନ    

       ଆଖିର ଉଗ୍ରତା ।