ଆଖି

ବିଚିତ୍ର ଏ ଦୁନିଆ,

କେବେ ସତ ତ କେବେ ମିଛ,

ବେଳେବେଳେ ଆଖି ଦେଖି ବି...

ଅଦେଖାର ଅଭିନୟ କରେ ।

କାହିଁକି ନା...

ମିଛର ପ୍ରହେଳିକା ପାଖରେ...

ସତ୍ୟତା ହାର ମାନିଯାଏ ।

ପ୍ରକୃତିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ...

ଆଖି ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରେ,

ଆତ୍ମବିଭୋର ହୋଇ...

ମନ ମୋର ନାଚିଉଠେ ।

ପ୍ରତାରଣା, ଛଳନାରେ....

ଆଖି ମୋର ଲୁହ ଢାଳେ,

ହେଲେ...

ଲୁହ ଧାର ଓଠ ପିଇଯାଏ ।

ଜହ୍ନ ଯେବେ ତା ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ,

ମୋ ଆଖି ବି ତା ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ,

କିଛି ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟି...

ଅଭିମାନି ଲୁହକୁ ଆୟତ୍ତ କରି,

ଦରଦୀ ଛାତିର କୋହକୁ...

ଚାପିରଖେ ଆଖି ନିଜ କୋଣରେ ।

ପୁଣି...

ବଞ୍ଚିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖାଏ ଆଖି,

ସତରେ ହଉ ଅବା ମିଛରେ...

ଖୁସି ରହିବାର ଅଭିନୟ କରେ ।