ଆଧୁନିକା ନାରୀ

କୁନ୍ତଳା କୁମାରୀ, ରାଣୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ

ଶୈଳବାଳା, ରମା ଦେବୀ,

ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତ ଆକାଶର ସିଏ

ଜଣେ ଜଣେ ମହା ରବି । 

ଛୁଇଁ ନାହିଁ ତାଙ୍କୁ ଅର୍ଥର ଲାଳସା

ଛୁଇଁ ନାହିଁ ମୋହ ମାୟା,

ସାଲିସ କରିନି ବିଦେଶୀ ପୁଞ୍ଜିର

ଗୋଲାମ ହେବାର ଦୟା । 

ନିର୍ଭୀକ ସିଏ ଜନନୀ, ଭଗିନୀ

ବୀରାଙ୍ଗନା ଧରା ବକ୍ଷେ,

ପଙ୍ଗୁ ହୋଇଛି ପୁରୁଷ ପୁଙ୍ଗବ

କରି ଚିତ୍କାର ଲକ୍ଷେ । 

ଆଧୁନିକା ନାରୀ ସଭ୍ୟତା ବଳେ

ଲଙ୍ଘିପାରେ ମହା ଗିରି,

ଜାଗ୍ରତ ହୁଅ କରବାଳ ଧରି

ଯାଅ ନାହିଁ ତୁମେ ଡରି । 

ଶେଫାଳି ଫୁଲର ପାଖୁଡା ପରାଏ

ଫୁଟି ଝରି ଯାଅ ନାହିଁ,

କ୍ଷୁଦ୍ର ହେଲେ ବି ଦୀପଶିଖା ସମ

ଆଲୋକିତ କର ମହୀ । 

ଜନ୍ମ ତୁମର ନୁହଁଇ ରାତିରେ 

ବିବସ୍ତ୍ର ହେବାର ସଂଜ୍ଞା,

ନୁହେଁ କ୍ରୀତଦାସୀ ସାଜିବାକୁ କାର

କରିବାକୁ କାର ଆଜ୍ଞା । 

କଲମ ମୁନରେ ଚୁରମାର କର

ନିର୍ଯ୍ୟାତନାର ଦୁର୍ଗ

ନିର୍ମାଣ କର ମେଦିନୀ ବକ୍ଷେ

ଭାତୃ ଭାବର ସ୍ୱର୍ଗ ।