ଆଧୁନିକ ଶ୍ରବଣ କୁମାର

ବଦଳିଲା ଯୁଗ ବଦଳିଲା ଭାବ

ବଦଳିଲା ପ୍ରେମ ସ୍ନେହ

ମାତାପିତା ଆଜି ବୃଦ୍ଧାକାଳେ ବସି

ଆଖିରୁ ଝରାନ୍ତି ଲୁହ।  

ଅନ୍ଧର ଲଉଡି ଭାବିଥିଲେ ଦିନେ 

ଜନ୍ମଦେଇ ପୁଅଝିଅ

ଯେ ଯାହା ବାଟରେ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଲେ

ବୁଝିଲେନି ଘର ଦୁଃଖ ।

ଯେଉଁ ଘର ଦିନେ ସ୍ୱର୍ଗପୁର ପରି

ହସଖୁସି ବାଣ୍ଟୁଥିଲା

ସଫଳ ଜୀବନ ପାଇ ସେ ସନ୍ତାନ

ସବୁକିଛି ଭୁଲିଗଲା ।

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ କି ଯେତିକି ଖଟିଲେ

ଜୀବନକୁ ମୂର୍ଚ୍ଛି ଦେଇ

ନ ଖାଇ ନ ପିଇ ସଞ୍ଚିଲେ ସମ୍ପତ୍ତି

ହେଲେ ବୁଝିଲେନି କେହି ।

ପିତାମାତା ପରା ଚଳନ୍ତି ଈଶ୍ୱର

ବୁଝୁନି ସ୍ୱାର୍ଥୀ ମଣିଷ

ରକ୍ତର ହୋଇ କି ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ସେ

ଭୁଲିଯାଏ ତାଙ୍କ କ୍ଳେଶ ।