ଆଛନ୍ନ ମାୟାରେ ଖୁସି

ହେ ଦେହଧାରୀ ଜନ ପ୍ରଭୁ ନାମ କର ଜପ

ଲତାରୂପୀ ମୋହ ମାୟାରେ ଆବୃତ ଅନିତ୍ୟ ଦେହ ବିଶାଳ;

ନିତ୍ୟ ଜୀବାତ୍ମାକୁ ଲଗେଇ ନ ଦିଅ ପାପ 

ଅଦେହରେ ଚିନ୍ତି ଆତ୍ମାକୁ ପରମ ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ ପାଣି ଢାଳ।୧।

ଜଗତ କରତା ଅବତାରୀ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳେ 

ମନେ ଭରି ସୃଷ୍ଟି ରହସ୍ୟ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା ଇଛନ୍ତି କ୍ରୀଡା ଆଶ;

ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ମାୟା ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ

ସଗୁଣରେ ସୃଜି ସୃଷ୍ଟି ରହସ୍ୟ ନିର୍ଗୁଣେ ରଖନ୍ତି ଅବଶେଷ।୨।

ବ୍ରହ୍ମ ବେନି ଖଣ୍ଡେ ନିର୍ଗୁଣ-ସଗୁଣ ସଖା

ସଗୁଣର ହେଲା ଜୀବ ଉତ୍ପନ୍ନ ନିର୍ଗୁଣ ଭାଗରୁ ଯେ ପରମ;

ଜୀବ-ପରମ ଏକ ବୃକ୍ଷର ଦୁଇ ଶାଖା

ମାୟା ଅବିଦ୍ୟାରେ ମଜ୍ଜି ପରମ ଜୀବ ନାମକୁ କଲା ମୂଳ।୩।

ଜୀବ କରମ ବନ୍ଧନେ ହୋଇଣ ବନ୍ଧନ 

ଘୂରିବୁଲେ ସଦା ଚଉରାଶି ଲକ୍ଷ ଯୋନି କଳ୍ପ-କଳ୍ପାନ୍ତର;

ସତ୍ତ୍ୱ ରଜ ତମ ଗୁଣେ ହୁଏ ସେ ଆଛନ୍ନ 

ତ୍ରିଗୁଣ ମାୟାରେ ଭ୍ରମି ଖୋଜିବୁଲେ ପ୍ରକୃତିଗଣଙ୍କ ମେଳ।୪।

ବ୍ରହ୍ମ ମାୟା ସତ୍ତ୍ବଗୁଣେ ବିସ୍ତାରିଛି କାୟା

ସତ୍ତ୍ୱ ଆଚ୍ଛାଦିଲେ ତମ ରଜ ଦୁଇଗୁଣ ଅବିଦ୍ୟା ପ୍ରମାଣ;

ଜନମ-ମରଣ ତା' ପାଇଁ ରହିଛି ସଦା

ଯେ ଅବିଦ୍ୟା ରୂପୀ ଉପାଧିରେ ଭୋଗଇ ନିଜ କର୍ମଫଳ।୫।

ମିଛ ମାୟା ସଂସାର କେହି ନୁହେଁ କାହାର 

ବୃଥା ମାୟାରେ ଘାଣ୍ଟି ଚକଟି କାହିଁ ହେଉଛୁ ତୋର-ମୋର;

କି ଅବା ପ୍ରଭେଦ ଅଛି ଏ ଦୁଇ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟର 

ବ୍ରହ୍ମ ନେତ୍ର ଖୋଲି ଦେଖ ବାସ୍ତବରେ ଏସବୁ ମାୟା ଖେଳ।୬।

ତୋର-ମୋର ଅଟେ ପରୋକ୍ଷ-ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଜ୍ଞାନ

ଏ ଦୁଇ ଭାବ ଏକ ହେଲେ ଜୀବ ପରମ ମଣ୍ଡଳ ଲଭିବ;

ଅପରୋକ୍ଷ ଜ୍ଞାନେ ଯେବେ ଦୁହେଁ ହେବେ ମିଳନ

ତୁଟିବ ମାୟା ବନ୍ଧନ ଜୀବ ନିର୍ବାଣ ପଥେ କେବଳ ଯିବ।୭।

ଦେହଧାରୀ ଜନ ଏ ଦୁଇ ଜ୍ଞାନେ ଦିଅ ଧ୍ୟାନ 

ଅଯଥା ପଢି କର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର ଗୁରୁପଦ ହୁଡି ହେଉଅଛ ବାତୁଳ;

ବ୍ରହ୍ମ ନାମ ଭୁଲି ଭଜୁଅଛ କାମିନୀ କାଞ୍ଚନ

କାହୁଁ ଲଭିବ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ ଯା-ଲାଗି ଥୁଆ ମାୟା ସଲୀଳ।୮।