मुस्कुराने की वजह तुम हो भाग-३

जिविशा एकीकडे पोहोचली आणि तनुला फोन लावत म्हणाली, "अरे तनु ! पत्ता पुन्हा पाठव ना, माझ्याकडुन चुकन तो डिलीट झाला ज्या मेसेजमध्ये पत्ता लिहिला होता ?"

तन्वी तिथु म्हणाली" तु एवढी धडधडत का आहेस?"

जिविशा 'यार, खुप काही आहे सांगण्यासाठी ,पण आता काही सांगणार नाही, मी पहिल्या स्थानावर पोहोचेन, आणि रिलॅक्स होईन.

" तन्वी ठीक आहे, बिल्डिंगवर टॉवर नंबर तीन लिहिलेले असेल, जिथे तुम्हाला पांडेजी भेटतील.'

जिविशा ने पुन्हा विचारले "कोणता टॉवर म्हणालीस?" हॉर्नमुळे तिला काही ऐकु येत नव्हते?

तन्वी म्हणाली टॉवर नंबर तीन..??"तेव्हाच....

जिविशा बाहेर उभी असताना विजेच्या तारेवर बसलेल्या कबुतराने तिच्यावर बीट केली तेव्हा तिने वर बघितले आणि रागाने म्हणाली,"सत्य हो तुझा...??मीच भेटली होती का पॉटी करायला...?काय माहित कोणत्या टायमात आज घरातु निघाली होती मी ?"बडबड करत तिने खाली बघितले तर तिची नजर समोरच्या रस्त्याच्या पलीकडे असलेल्या इमारतीवर पडली, "टॉवर नंबर तीन होता."

तन्वी रागाने म्हणाली, 'मला नाही माहित, तु स्वतःचे कान नीट कर आधी ? कधीपासुन विचारत आहेस, मेंदु कुठे आहे?

जिविशा चिवचिवाट करत म्हणाली, "अरे वा ? मिळाली बिल्डिंग ? मी तर ठीक समोरच उभी आहे तिच्या, चल बाय हा ?"जिविशा ने फोन ठेवला आणि मग पटकन रस्ता ओलांडुन बिल्डिंगच्या आत गेली. लिफ्टकडे जाताना ती म्हणाली,"हं? समजतो काय स्वतःला? विचार करत होतो की मला गाडीतुन खाली उतरवलं नाही तर मी वेळेवर पोहोचु शकणार नाही,पण इथे तर उलटच जाला स्वतःच, मला बिल्डिंगच्या समोर सोडुन गेला,घमंडी.....??"

जीवांश आपल्या हाताच्या बोटांनी भुवया आणि कपाळाच्या मधला भाग मसाज करत असताना, जीवांश त्या मुलीबद्दल विचार करण्यापासुन स्वतःला रोखु शकला नाही, जिने आयुष्यात पहिल्यांदाच त्याच्याशी उद्धटपणे बोलायची हिम्मत केली होती आणि त्याचा त्याला कसलाही पश्चाताप नव्हता."

'लेडी किलर' नावाने प्रसिद्ध होता जीवांश कुलकर्णी, पण या मुलीने त्याला अशी कोणतीही भावना दिली नाही,जेणेकरून तो स्वत:ला खास समजु शकेल. जीवांशला ही गोष्ट सहन होत नव्हती त्यामुळेच त्याच्या मनात हा प्रश्न घोळत होता.त्या मुलीला पुन्हा भेटायचं की नाही?

असे म्हणणे चुकीचे ठरणार नाही की जिविशाचा ठसा बहुधा जीवांशच्या मनावर पडला होता.पण तो हे कधी कबुल करेल,

याची शक्यता कमीच होती?

नकळत,जिविशाने त्याचे लक्ष आपल्याकडे आकर्षित करुन

स्वतःसाठी त्रास निर्माण केला असावा, ती सत्तावीस वर्षांची आणि अतिशय गोंडस होती.कुडकुडत्या शरीराची मुलगी, जिला झिरो फिगरमध्ये रस नव्हता. ती जे काही बोलायचे ते तोंडावर स्पष्ट बोलायची, मग कुणी तिच्यावर रागावले तरी चालेल..?

जिविशा लिफ्टकडे जायला निघाली तेव्हा लिफ्टचा दरवाजा बंद होणार होता, पण त्याच्या मधुन देखिल ती जीवांश चा चेहर बघण्यात यशस्वी झाली आणि त्याला पाहताच ती वळली आणि पलीकडच्या पायऱ्यांकडे धावली.जीव ही घेऊ नकोस देवा...? आज तु खरी मर्यादा ओलांडली आहेस, हा इथे ही ??"

जीवांश ने ही तीला पाहिले होते, म्हणुन त्याने हात वर केला आणि घाईघाईने लिफ्टमधुन बाहेर आला...?

जिविशा पळत पळत एका बाजुला लपली...?

जीवांश पुन्हा लिफ्टमध्ये चढला आणि स्वतःशीच म्हणाला,"वाटते तुझ्याशी भेटायचे अजुनही बाकी आहे ?"

जिविशा पायऱ्या चढुन बडबडत होती. का देव ? जग गोल बनबने आवश्यक होते, षट्कोनी बनवले असते तर काय बिघडला असता ?कोणत्याही कोपऱ्यात आदळत राहिली असती, निदान याच्याशी तरी पुन्हा भेटली नसती. इतक्या शिव्या द्यायचं मन करत आहेना की विचरूच नका नाही.....नाही...?? तुम्हाला नाही..?त्या गर्विष्ठ माणसाला ? नरकात जाओ तो...??निरस, कंटाळवाणा माणुस..??मला त्याला पुन्हा कधीच भेटायचे नाही."जिविशा वरच्या मजल्यावर गेल्यावर मिस्टर पांडे तिला भेटले आणि तिला लॉबीत थांबायला सांगितले कारण तिला भेटवायचे होते तो व्यक्ती अजुन मीटिंगमध्ये होता.

" जिविशा लॉबीत इकडे तिकडे फिरू लागली आणि स्वतःशीच म्हणाली, "ही नोकरी मिळाली तर बरं होईल?नोकरी सोयीची आहे, थोडी कमाईही होईल आणि तरीही मी ऐकलंय की ते खुप श्रीमंत आहेत.ती बराच वेळ वाट पाहत असताना ती थंड पेय घेण्यासाठी बाहेर गेली.ती परत आली तेव्हा तिला पांडेजी एका माणसाशी बोलताना दिसले, त्यांची पाठ अन्वेषाकडे होती पण तरीही तो तिला ओळखीचा वाटत होता...?

"जिविशाने डोक्याला थोडासा तिरकस ठेवून त्याचा चेहरा बघायचा प्रयत्न केला, तेवढ्यात त्याने मागे वळुन पाहिलं आणि ताच्या चेहऱ्यावरची एक झलक पाहुन जिविशाने पाठ फिरवली आणि एका बाजुला सरकली."

जीवांश तरीही तीला ओळखले आणि स्वतःशीच म्हणतो, "म्हणजे तु खरंच इथे आहेस?"जीवांश काही वेळ थांबला आणि मग म्हणाला, "पांडे जी? याची तुम्हाला खात्री आहे का?" जी मुलगी इथे वेळेवर आली नाही, ती माझ्या आजीची केअरटेकर बनुन त्यांची नीट सांभाळु शकेल ?"

पांडे जी नि:संशयपणे म्हणाले, "निःसंशय? ती करेल? ती एक अतिशय जबाबदार मुलगी आहे, काहीतरी त्रास झाला असेल, त्यामुळेच ती येऊ शकली नाही."

जीवांश 'ठीक आहे, इथे भेटु शकलो नाही पण तुमच्यावर विश्वास ठेवुन मी तीला संधी द्यायला तयार आहे? तीला माझ्या घरी पाठवा कारण आता मी विमानातुन परत जात आह?

पांडे जी "पण सर, ती आजच..?"

जीवांश" मी आज नाही म्हणत आहे..? परवा सकाळ पर्यंत ती घरी पोहचली पाहिजे."

पांडे जी 'ठीक आहे सर."

जीवांश पटकन एका बाजुला सरकला...?

जिवीशा जी आतापर्यंत लपलेली असते, ती जीवांशला जाताना पाहुण एक सुटकेचा नि:श्वास सोडते.

जीवांश तेवढ्यात गर्विष्ठ आवाजाने म्हणाला, "नीट लपली नाही ? दिसत आहेस."

जिविशा ने डोळे आणि ओठ दाबुन स्वतःला सावरले आणि मग बाहेर आली…..पण बोलता बोलता जीवांश पुढे गेला होता आणि त्याचा थांबण्याचा काही हेतु दिसत नव्हता.

जीवांश हसला आणि डोळ्यावर चष्मा चढवला...?

जिविशा खुप चिडली होती. तिची मनस्थिती शांत करून ती बाहेर आली आणि काही वेळाने पांडेजीकडे गेली.

पांडे जी ने तीला फटकारले आणि म्हणाले, "आज तु खुप बेजबाबदार कृत्य केलेस?सुदैवाने असे असुनही तुला काम मिळाले पण परवा या पत्त्यावर वेळेवर पोहचलीस पाहिजे...?

जिविशा "ठीक आहे? थँक्यू पांडेजी." ती चिवचिवाट करत म्हणाली आणि आनंदाने बाल्कनीत गेली.

दुसरीकडे...

जीवांशला ही कोणीतरी सापडलं. त्यामुळे जीवांशला त्याच्याशी बोलायला थोडा उशीर झाला आणि त्याचवेळी तो गाडीत बसुन गाडीची काच वर करत होता, तेवढ्यात त्याची नजर जिविशा वर गेली.

जिविशाने जीवांशला पाहताच नाक मुरडले, भुसभुशीत केली आणि बाजुला सरकत थुंकले.

जीवांशचे तोंड उघडेच राहिले," हं..?? हे काय झालं? म्हणजे सिरियसली,ही मुलगी तर मर्यादा ओलांडत चाललेली आहे, मी काही हिला तर पहात नव्हते, अशिच नजर वर गेली होती,हिच्‍या डोक्‍यात कही समस्‍या तर नाही आजपर्यंत कोणीही माझ्याशी असे बोलले नाही आणि वागले नाही? ही आहे कोण असं करणारी ? म्हणजे थुंकणे...?? माझ्या करंगळीच्या बरोबरीनेही नाही आणि या लहान स्वभावाच्या मुलीचा कणखरपणा पहा..? हिला तर मी आता सांगेन की जीवांश कुलकर्णी काय चीज आहे?"मग त्याने आपला फोन काढला आणि कोणालातरी फोन केला आणि म्हणाला विवेक? उद्या संध्याकाळी घरी ये, मला स्केच बनवायचे आहे."

विवेक तेथुन म्हणाला " हो मी नक्की येईन. काही खास आहे का..?"

जीवांश उपहासाने म्हणाला "हम्म! खुप खास आहे?" आणि रागाने त्याचे डोळे विस्फारले."

दुसऱ्या दिवशी...

जिविशा रूमवर पोहोचली आणि ती येताच तन्वीच्या शेजारी बेडवर पसरत ती म्हणाली, "पाणी दे ना बहिणी!

तन्वी उशी उचलुन तिला मारत म्हणाली, " तुला तर मी एक लाथ देईन?वेडी जेव्हा वेळेवर उतरली होतीस, बिल्डिंगमध्ये पोहोचली देखिल होतीस, मग त्याला भेटलीस का नाही, ही नोकरी गेली असती तर.....?"

जिविशा बेफिकीरपणे म्हणाली." गेली तर नाही ना?"

तन्वी तीला पाणी देत ​​म्हणाली, "घे पकड?आणि सांग सगळी गोष्ट?"

जिविशा"काय सांगु..? मला विमानात एक माणुस भेटला होता?"

तन्वी खरं? कसा होता..? लंबु, हैंडसम?"

जिविशा मी तुझा थोबाड नाही फोडणार आता? काय फरक पडतो तो हैंडसम होता कि नाही?घमंड तर इतका की विचारूच नको? सरळ तोंडाने तर बोलत नव्हता? माहिती नाही काय समझत होता स्वतःला ? एवढाच कुठला नवाब आहे तर स्वतःचा हेलीकॉप्टर खरेदी कर आणि फिर ना?म्हणजे चुकुन माझ्या कडुन चुक काय झाली? मला गाडीतुन उतरू दिले नाही. पण जान खरं सांगते,जर त्याने माझ्याशी उद्धटपणा करण्याचा प्रयत्न केला असता तर कापुन टाकला असता हो?"

तन्वी "कोणत्या वस्तुने..? चाकु तर तु इथेच सोडलास."

जिविशा"हा मा काय झालं? नखे आहेत दात आहेत? हे सगळे सुद्धा उपयोगी आहेत? आणि मग सेफ्टी पिन पण बॅगेत होतीच की, पुर्ण अंगावर टोचुन ठेवले असते."

तन्वी आता हसायला लागली "हाहाहा..??"

जिविशा म्हणाली,आणि मग तो बिल्डिंगमध्ये ही भेटला होता,माहीत नाही काल काय झालं होतं , मला त्याला बघायचं नव्हतं आणि तो पुन्हा पुन्हा माझ्या डोळ्यांसमोर यायचा.

तन्वी आता हसत म्हणाली, "ज्या पद्धतीने तु त्याच्याबद्दल बोलत आहेस ना?मला खुप मजा येत आहे?असे वाटते तुझ्या डोक्यावर त्याचा कब्जा घरुन गेलाय तो?

जिविशा चिडुन म्हणाली"अहाहा...?? मी नाही करणार त्याच्या डोक्यावर कब्जा ? तो काय करेल..?"

तन्वी " सांग ना कसा होता? हैंडसम होता ना ?"

जिविशा "असेल मला नाही माहित?माझ्यासाठी या जगात कोणताही माणुस महत्त्वाचा नाही, हे तुला माहीत आहे?”

तन्वी "प्रत्येक माणुस का? कोणतरी होऊ शकतो ना...?'

जिविशा म्हणाली "काहीही होऊ शकत नाही, काही नाही...?? जे व्हायचं होतं ते झालं.पाच वर्षांपुर्वी झालेला तो विश्वासघात मी विसरू शकत नाही, मी कोणावरही विश्वास ठेवु शकत नाही?कधीच नाही...??"मग ती उठुन खिडकीपाशी जाते.

तेव्हढ्यात मम्मा?' म्हणत तीचा मुलगा "जियांश"आला आणि तीला मिठी मारली.

जिविशाने त्याला प्रेमाने आपल्या कडेवर उचलले आणि त्याच्या गालावर प्रेमाने पप्पी घेतली.

दुसरीकडे...

जीवांश विवेकला तीच्या चेहर्‍याची तपशील समजावुन सांगत तीचा स्केच बनवुन घेत होता, स्केच पुर्ण झाले तर असे वाटत होते जीवंत जिविशा त्याच्या डोळ्यासमोर होती.मग जीवांश विवेकला चेक देतो आणि तो गेल्यानंतर, स्केचच्या गालावर बोट फिरव म्हणाला, "उद्या मी तुला शोधुन काढेण, सोडु तर तुला नाही शकत,मिस शॉर्ट टेम्पर्ड, मला पाहुन थुंकण्याचा परिणाम तर भोगावा लागेलच?"

"तो एका बाजुला झाला आणि शर्टची बटणे उघडु लागला, तर आरशात स्वतःच्या चेहऱ्यावर नजर पडली आणि तो आरशाच्या जवळ गेला, स्वतःकडे बघत म्हणाला, "मुली एक झलक पाहण्यासाठी वेड्या असतात,जीवांश कुलकर्णी हे नावच त्यांना वेड लावायला पुरेसे आहे.मग तु काय आहेस ? मला माझ्या स्वतःच्या आकर्षणावर शंका घेण्यास भाग पाडले,माझ्याकडे असे दुर्लक्ष करण्यात मजा कशी आली? त्रास माझ्या आकर्षणात नाही, समस्या तुझ्या डोक्यात आहे ? न दिसणे साहजिक आहे, दुर्लक्ष होणे स्वाभाविक आहे,पण ते तोंड बनबन आणि ती प्रतिक्रिया मला विसरूनही विसरता येणार नाही,त्यादिवशी जे काही केले, ते केले, आता माझी पाळी आहे ?"

******

क्रमशः