मी वाट पाहतेय.....

तुझी वाट पाहतेय... 

   अखेर तु पण मला फसवलसंच ना ??? इतरांच्या प्रमाणे तुही माझ्या स्वप्न कळ्यांना त्यांचा बहर येण्यापूर्वीच खुडण्याचे पातक केलसच ना ..?? तु या प्रितीच्या खेळात मला पराजित करुन जिंकलाही असशील , पण यात माझे काय होईल...?? याचा साधा विचार तरी केलास काय..?? काय हक्क होता तुला माझ्या निष्पाप भावनेशी खेळण्याचा .??? अलिकडे तुझ्या प्रेमासाठी तडफडताना मला खुप एकांत मिळतोय... त्या वेळी मी तुझ्या मर्दागींनीचा विचार करत असते... मला काय हवय याचा विचार करुन तरी काय उपयोग म्हणा... जे हवं ते तर केंव्हाचाच परक झालयं... या एकांतात तुझा सहवास .. तुझी साथ हवी होती... पण ती माझ्या भाग्यात नव्हती .. हा एकांत जेंव्हा मनामधे सल निर्माण करतो तेंव्हा माझी नजर तुला शोधत असते .. पण तु कसा मिळणार... तु तर कुणा दुस-याच्या नजरेची अमानत बनलास ..ना... तुझ्या विरहात या रात्री काळरात्री बनुन खायला उठतात... तर दिवस "प्रेम" या मोहमयी शब्दाच्या नावाने बोटे मोडण्यात जातो... 

माझा प्रेम या शब्दा वरचाच काय स्वतःवरचा ही विश्वास उडुन गेलाय.. ज्या ज्या वेळी तुझी आठवण येते त्या त्या वेळी माझा जीव एका जीवघेण्या वेदनेने कासावीस होवुन जातो व मी जीवंत आहे का मृत आहे हा विचार पडतो.... 

   तु माझ्या दुःखात.. विरहात होरपळणा-या भावनांचा कधी विचार तरी केलास का..?? हे वेड मन दुःखात जळतयं त्याची राख पण होऊन जाईल... पण त्याला अजुनही तुझी प्रेमरुपी छाया पांघरण्याची वेडी आशा मात्र जीवनाच्या अंतापर्यंत तेवत राहील.. एखाद्या जळत्या पणतीसमान... 

तु जर मृगजळाच्या मागे धावतोस तर मी माझ्या होरपळलेल्या मनाची तहान भागविण्यासाठी तळमळतेय... 

जर तुला माझ्या जीवनात येऊन निघुन जायचे होते तर माझ्या ह्दयाची तार छेडण्याचा तुला काय हक्क होता .. ?? व आता तर सारे काही विसरुन गेलास.. 

अरे वेड्या ... खरचं का प्रेमाच्या आठवणीचे ते नाजुक मयुरपंख दिवस विसरता येतात ..??? तु या खोट्या प्रितीच्या खेळात मला हरवुन जिंकलाही असशील... तरीही या वेड्या मनाच्या प्रितीचा अजुनही पराभव झालेला नाही... ते अजुनही हताश व निराश बनलेलं नाही... हे वेड मन सुद्धा जाणतयं की,तु कधीही या ह्दयाचा राजा होऊ शकणार नाहीस... तरीही ते जगतंय ... कधी अडखळत

तर कधी तळमळत... ते ही उद्याच्या आशेवर.... फक्त तुझ्यासाठी व तुझ्या प्रेमासाठीच... ..

ज्या ह्दयात तुला देवाचं स्थान देऊन तुझ्या मूर्तीमंत रुपाचं पुजन केलं .. तो ह्दयरुपी देव्हारा तु केंव्हाचं उद्ध्वस्त केलास... 

  मी तुला प्रेम मागत होते व तु माझ्या ह्दयाला डागण्या देण्यात धन्यता मानत होतास...

तुझं प्रेम माझ्या नयनातुन अश्रू रुपान वाहतयं.. व ते ..जीवनाच्या अंतापर्यंत वाहणार आहे ... 

  प्रेम विषारी असतं हे माहीत असुनही तु दिलेल प्रेमरुपी विष मी पचवलयं व आता तर ते स्मृती बनुन माझ्या नसानसात भिनलेलयं... ते विष उतरवण्या साठी तरी तु येशील ऐवढी आशा बाकी आहे.... 

   खरच तु येशील सगळे पाश तोडुन माझ्यासाठी व माझ्या वेड्या प्रेमासाठी.. ???? 

 कधीकधी दगडाला सुद्धा पाझर फुटतो म्हणतात... 

तुझ्या त्या निर्दयी ह्दयाला कधी पाझर फुटेल काय...??? 

तुझी आठवण प्रेम... ????

मोरपिसागत ह्रदयाच्या त्या उद्ध्वस्त झालेल्या देव्हा-यात साठवत तुझी वाट पाहतेय....