हक्काचं माणूस ..

ती: मला ना कधी कधी एक प्रश्न पडतो.. का समजून घ्यायचं इतकं आपण लोकांना ? म्हणजे, कोणीही असेल.. मोठं, लहान कोणीही.. जुळवून घ्यायचा प्रयत्न तो आपला शक्यतो सगळ्यांशीच.. कशासाठी घ्यायचं आपणंच जुळवून ? आपणही कधीतरी चुका करायला काय हरकत आहे ना? नाहीच करायचं respond एखाद्याला. नसतोच mood आपला खरंतर, तरीही त्याला बरं वाटेल म्हणून आपण करत राहतो, बोलत राहतो. संवाद ठेवतो. एखादा दिवस वागलो फटकळ तर?
 तो : तर?
 ती : तर काय ना म्हणजे. काय हरकत आहे?
 तो : (हसायला लागतो) कसली innocent आहेस गं तू! आपण इतरांचा विचार न करता कसं वागायला पाहिजे, हेही तू मला विचारूनच ठरवत्येस.
 ती : हसू नको ना यार. सांग ना.
 तो : काय सांगू ?
 ती : वागले मी तुसड्यासारखी एखाद दिवशी तुझ्याशी तर?
 तो : मला वाईटच वाटेल..
 ती: अच्छा ! म्हणजे, समज

Advertisement

ून कोणीच घेणार नाही मला.
 तो: समजून घ्यायचं म्हणजे काय करायचं?
 ती: म्हणजे मी कसंही वागले, तरी तुम्ही वाईट नाही वाटून घ्यायचं.
 तो: तुला चालणारे?
 ती: मला न चालायला काय झालंय ? मीच म्हणत्ये ना.. घ्या समजून मला म्हणून.
 तो: चुकत्येस... माणसाला, 'आपण चुकीचं वागलो' यापेक्षा, 'समोरच्यानं ते न बोलता समजून घेतलं' हे जास्त टोचत राहतं.
ती: (जरा वेळ pause..) hmmm. खरंच रे! चल! मी decision रद्द केला माझा.आधीसारखंच वागीन मी. उगाच कशाला आगाऊ माणसासारखं वागायचं ना.
तो: का? माझ्यासमोर वाग की 'तुला' हवंय तसं. मी हक्काचा आहे ना तुझ्या? मी समजून घेऊच शकतो तुला मघाशी गंमत करत होतो मी.
ती: (एकदम चमकून) खरंच?
तो: खरंच, जसं 'बोलायला' कुणीतरी हवं असतं.. तसंच 'ऐकायला'ही कुणीतरी हवं असतंच की!