विरहाचे क्षण

भावनांचा हा गोंधळ कसा मांडू कळेना

प्रेमाच्या या गुलाबी नावेत डोलु लागले सखी साजना

समीप तुझ्या असताना मन बहरून जाते

विरहात तुझ्या हा क्षण जणू युगाचा भासे

क्षणाक्षणाला का असे मौन पाळतात हे शब्द 

मौनातूनच मनाचे भाव खुलवतात हे शब्द

नभ ओथंबून येता नयनी ही सावट आले

मिलनाचा या वाटेचे चित्र धूसर झाले

आठवणींच्या या हिंदोळ्यात दिवसेंदिवस रंगत चालले

पसरलेल्या या गुलाबी रंगात मन नकळत दंगत चालले

उत्सुक आतुर हृदयाची ओढ प्रेमाची ती आर्त हाक

मनाने मनाला वरले आता यास कोणाचा धाक

आठवणींच्या गोतावळ्यात मना मुक्त सैर कर

येतील तेही दिस परतुनी मना जरा धीर धर

हळव्या मृदू भावनांना घोळवू नको रे मनात

नयनाच्या निरा मार्गे ओसंडून वाहू दे क्षणात

या विरहात आता बरेच दिवस सरलेत

पापण्यांच्या पदरावर अलगद दवं तरळलेत

एकांताचे क्षण आणि मनाचे झुलणे झाले फार

मनाला तु माझ्या दे हळुवार फुंकरेचा आधार