विरह
विरह
साहे विरह । कसे कंठु दिन।
मन होई क्षीण । विरहाने ।। 1
वाटे तू समीप ! तर कळे भास ।
मनी तुझा ध्यास ! लागे जीवा ।। 2
कितीदा धाडिला । तुजला सांगावा ।
सोड ना रुसवा ! आता तरी ।। 3
नको वाटे रात्र । जग हे खुशीत ।
अश्रूंच्या कुशीत ! होते सदा ।। 4
रामाच्या सेवेत । कृतार्थे जगला ।
भाव न जाणिला । उर्मीलेचा ।। 5
विरह सोशिला । मी राज मंदिरी ।
दुःख ची अंतरी ! नशिबाला ।। 6