विरह

साहे विरह  । कसे कंठु दिन। 

मन होई क्षीण  । विरहाने   ।। 1

वाटे तू समीप ! तर कळे भास । 

मनी तुझा ध्यास ! लागे जीवा ।।  2

कितीदा धाडिला । तुजला सांगावा ।

 सोड ना रुसवा ! आता तरी     ।।  3

नको वाटे रात्र । जग हे खुशीत । 

अश्रूंच्या कुशीत ! होते सदा    ।।     4

 रामाच्या सेवेत । कृतार्थे जगला ।

 भाव न जाणिला । उर्मीलेचा    ।।  5

विरह सोशिला । मी राज मंदिरी । 

दुःख ची अंतरी ! नशिबाला   ।।  6