तुझ्यामुळे

दिव्यापुढे किती दिवे लागले

तुझ्याविना सुने सुने वाटले

कुठून हाक ऐकली मी तुझी

धुक्यात मी तुला किती शोधले

कशास भांडतोस तू पावसा

मिठीत वादळास मी घेतले

तुझ्यामुळे प्रकाशते झोपडे

फिके सये तुझ्यापुढे बंगले

क्षणात नास्तिकत्व मी सोडले

सये तुलाच देवता मानले