*शहीद सैनिकाची व्यथा*

खुप दिवसांनी मुलगा

घरी येण्याचा निरोप आला

आईबाबांना खुप आनंद झाला

बायकोसुद्धा त्याच्या भेटीसाठी

आतुर झाली

त्याचा फोटो पाहून गहिवरून गेली 

मुलाच्या आठवणीत

आईचे डोळे भरून आले

नजर तिची मुलगा येण्याच्या

वाटेकडे लागले

बाप ओट्यावर बसुन

मुलाची वाट बघायचा

कॅलेंडरवरचा एकएक दिवस खोडत जायचा

पप्पा घरी येणार म्हणून

परी नाचु लागली

आनंदात यालात्याल सांगु लागली

पण मुलगा येण्याचा दिवस टळून गेला

वाट बघण्यात महिना सरून गेला

मुलाचा फोनही लागत नव्हता

त्याच्या खुशालीचा संदेशही मिळत नव्हता

मुलाच्या प्रतिक्षेत

काळजी वाढली होती

त्याच्या येण्याची वाट

कुठे संपली होती

मुलाच्या भेटीसाठी जीव

साऱ्यांचा उतावीळ झाला असताना

अचानक मध्यरात्री 

फोनची बेल वाजली

मुलगा सिमेवर शहीद झाल्याची

बातमी कानावर धडकली

आईचे काळीज फाटले

बापाने डोळे मिटले

त्याच्या बायकोने

मंगळसूत्र मुठीत घट्ट धरले

कुंकू लावलेले कपाळ

शेवटचे आरशात पाहीले

त्या देवाला जराही दया आली नाही

लाडावलेल्या परीलाही

पप्पांना भेटता आले नाही

आईच्या भेटीसाठी

धावतपळत येणारा मुलगा

तिरंग्यात लपेटून शवपेटीत आला

भारतमातेच्या कशीत

कायमचा निजला

जड अंतकर्णाने  मुलाच्या तेरवीला त्याची पेटी उघडली

त्यात आईसाठी घेतलेली शॉल निघाली

बायकोच्या आवडीची साडी पाहून

तिने हंबरडा फोडला

जॉकेट पाहून बापाचा कंठ दाटला

परीने बाहुलीला कडकडुन मिठी मारली

आभाळाकडे पाहून पप्पांना

सॅल्युट करू लागली