प्रेमदूत
प्रेमदूत
शरदाचे हे शुभ्र चांदणे
दुधात मिसळून अमृत झाले
चंद्र आणिक तारे सगळे
खेळाया मग नभी निघाले
मंद मंद हा प्रकाश शीतल
धुंद बोचरा झोंबे वारा
प्राणप्रियेच्या काळजातला
फुले हळूच मग मोर पिसारा
सडा सिंपडीत नभोमंडली
शुभ्र चांदण्या लखलखती
नेसून मग चंदेरी शालू
फिरती चंद्राच्या भोवती
दुधाळल्या या प्रकाश धारा
चांदण्यात ही रात्र बहरली
शांत निवांत एकांत पाहूनी
जणू वसुंधरा मोहरली
प्रणय बावऱ्या प्रियतमेला
तुझीच उपमा देती सारे
धुंद होऊनी दाही दिशा या
साक्षीला मग असती तारे
ढगा आडूनी लपूनी पाहतो
प्रणय लीला तू युगुलांच्या
चांदण्यातले गोड गुपीत तू
मनातले जाणी त्यांच्या
स्वप्न कुणाचे साकारलेले
कुणाचा चंद्र असे अधुरा
साक्ष तुझी रे युगायुगाची
प्रेमदूत रे तूच खरा