प्रेम

नदीतीरी त्या, माझ्या प्रियाचे,

       दूर एक छोटे झोपडे होते l

रोज येउनी मज भेटण्याचे,

      छंद त्यांस जीवा जडले होते l

प्रेमाने मोगऱ्याचा गजरा केसात,

      माळन्याचे रोजचेच प्रियाचे होते l

नसता प्रिया सोबती, हे फुलांचे गंध,

   मंद, धुंद दरवळत,नशिले प्रेम जावळी होते l

 सूर्य,चंद्र ,तारे, नदी ,फुले ,सारे,

     आमच्या प्रेमाचे साक्षीदार होते l

या नदीतीरी एकेक फांदी, पेंडा,

    करुनी गोळा झोपडे बांधले होते l

झोपडे नसूनही या राणी साठी,

   राजाने ताजमहालच बांधले होते l

एक तो दिवस अशुभ असा उगवला,

   सूर्यास ही दडउनी सर्वत्र काळोख पसरले होते l

दुष्ट लागली वाईट आमच्या प्रेमास,

   जणू सारी धरती, आकश रडले होते

जोराच्या त्या भयाण वादळाने,

  पूल तुटूनी, झोपडेही मोडूनी गेले होते l

काय ते देवास माहित,विरहाचे,

     भोग असे हे नशिबी आले होते l

मोडक्या झोपडी जवळी बसूनी,

    डोळे प्रियाच्या वाटेस लागले होते l

माझ्या अश्रूंनी वाहून कधी नदीस ,

    पुराने पाणी ओसंडून वाहिले होते l

कधी दाटुनी अश्रूही, होत कोरडी,

    नदी, झाडे, फुले सारे सुकले होते l

कधी सूर्य ,चंद्र ,तारे यांच्याही,

     डोळ्यांत अश्रुंचे तवंग दिसले होते l

रोजचं त्या तीरी, नजरेने शोधत,

    बसण्याचे मज वेड लागले होते l

दिवस खूप सरले, डोळे थकले ,

  मनाने काळजाने ना आशेस सोडले होते l

हुरहुर लागुन जीवास, तडफडत,

   काळीज,प्राण कंठाशी आले होते l

एक दिवस कोणीतरी पोहूनी येत ,

   त्या तिरा वारूनी, मज भासले होते l

जवळ येता,दिसे माझाच प्रिया, 

    मज भेटण्याची तगमग,प्रेम नजरेत होते l

एकमेका मिठीत सामावून आमुचे,

      सारे दुःख,भान,हे आनंदात विसरले होते l

मोडके झोपडे पुन्हा प्रेमाने बांधून,

     प्रेम आमचे सर्वा साक्षीने बहरले होते l

सूर्य-चंद्र ,झाडे ,फुले ,धरती, आकाश,

  सारेच खुदुखुदु गाली हसत आनंदी झाले होते |