पहिले प्रेम

                  

फुलांची झाली होती पखरण

तु चालत होती नाजुक पावलाने हळुहळु

मी तुला दुरुनच पाहिले

नेमके तुही पाहिले मागे वळुन 

झाली क्षणात नजरानजर 

कल्पनेनेच झाले मिलन

पहिल्या भेटीची अबोल भाषा 

साथीला तुच हवी मनी गोड आशा

तुलाही असेच वाटले असावे 

तु थांबुन नखाने जमिन उकलली 

माझ्या मनाची दारं उघडली त्याच वेळी

प्रेम ही भावना किती सुंदर 

आपोआप येते होठी हसु, गालात खळी

जन्मांतरीची देशील साथ जरी 

मी फुल तु माझी कळी

वचनात बांधलो गेलो जरी

पार करु अथांग जिवन सागर

येईल सुखाचा पहिला बहर |