नको नको हा चावट धंदा

नको नको हा चावट धंदा परदोषेक्षण नरा ॥

फुकाचा कालक्षेप पामरा ॥ध्रु०॥

घडी घडीनें काळ खातसे आयुष्य करुनी त्वरा ॥

येतसे शीघ्र शरीरीं जरा ॥

दया नसे त्या यमराजाला देह चिरी चरचरां ॥

फिरविशी डोळे तैं गरगरां ॥चाल०॥

म्हणुनी पाय गुरुचे धरा ॥

मुखानें दत्त दत्त हें स्मरा ॥

अंतीं मोक्षसुखाला वरा ॥

देह नासुनी होईल मुरदा जाळिती भडभड खरा ॥

मानसीं विचार करीं रे बरा ॥नको०॥१॥

कोण कोठुनी जासी कोठें कोण असे आसरा ॥

विचारीं नित्य मनीं प्रियकरा ॥

रांडापोरें राहतील मागें रडशील गददस्वरा ॥

भोगिती अन्य वित्तदारा ॥चाल०॥

हिताचे बोल मनीं हे धरा ॥

समर्पण दत्तपदीं तनु करा ॥

सुखाचा राजमार्ग हा खरा ॥

जितेपणीं हा ’रंग’ बधुनी घे मूळ सुखाचा झरा ॥

सोडुनी आडवाट ये घरा ॥नको०॥२॥