STORYMIRROR

Sanjay Dhangawhal

Tragedy

4  

Sanjay Dhangawhal

Tragedy

बांग कोंबड्याने दिली

बांग कोंबड्याने दिली

1 min
582

बांग कोंबड्याने दिली

सूर्य डोकावून पाहातो

मैना सुरात गाते

वारा थुईथुई नाचतो


सर पावसाची आली

मोर पिसारा फुलवितो

बहर फुलांचा बहरूनी

भवर छेडुन जातो


आभाळ भरून गेले

सर धावून आली

थेंब मातीत शीरून

ओटी भरून गेली


औत खांद्यावर घेतले

पाय मातीत रूतले

हिरवे हिरवे स्वप्ने पाहून

हसू गालावर फुलले


पाट खळखळ वाहतो

डोळे भरून पाहतो

माती अंगाला लागते

जीव शेतात रमतो


सदरा अगांत फाटका

ठिगळ लावून घालतो

फाटक्या लुगड्याच्या पदरात

सुख बांधून जगतो 


खुडा भाकरीची न्यहरी

पंचपकवानाचा घास

कष्टाच्या घामाला

अत्तराचा वास


धस पायात घुसली

डोळे पाणाळून गेले

माती मायच्या काळजात

कळ छेदून गेली


रानावनात जाते

बळीराजाचे जीवन

नाही दसरा दिवाळी

नाही पुरणपोळीचे जेवण


पीक करपून जाते

वाट पावसाची पाहून

कुंकू पुसुन जातो

फास गळाभेट घेवून


Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Tragedy