ഇരുട്ട്

ഈ സായാഹ്നം ഇനി വരില്ല എന്ന മട്ടിൽ അന്നത്തെ സായാഹ്നം എന്നിൽ അരുതാത്ത എന്തോ ചിന്ത നിറച്ചു. അപ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല അത്രയും നാൾ അണയാതെ സൂക്ഷിച്ച എന്റെ പ്രതീക്ഷ അണയുകയായിരുന്നു എന്ന് .

 സായാഹ്നം തുറന്നു കൊടുത്ത വഴിയിലൂടെ അവൻ വളരെ വേഗം എത്തിച്ചേർന്നു. എന്റെ മനസ്സിലും പ്രകൃതിയിലും അവൻ നിറഞ്ഞു നിന്നു. 

മണിക്കൂറുകൾ ഓർമ്മപ്പെടുത്തി ഘടികാരം ഗർജ്ജിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞെട്ടലോടെതന്നെ ഓരോ ഗർജ്ജനവും എന്നെ ഇനി അധികം സമയം ഇല്ല എന്നോർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കിടെ ഓടിയെത്തുന്ന നിലാവെളിച്ചത്തിൽ തിരിച്ചു പോകാൻ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്ന അവന്റെ മുഖം കാണാമായിരുന്നു.

ഉഷസിന്റെ രഥത്തിലേറി കതിരവൻ വരും മുന്നെ തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ . ഞാൻ നിന്റെ അല്ല എന്നോർമ്മപ്പെടുത്തി അവൻ യാത്രയായി. 

ഒരുനോട്ടമെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ച് വളരെ നേരം അവൻ പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു. 

കതിരവന്റെ കിരണങ്ങളാൽ പ്രകൃതി വളരെയധികം മനോഹരിയായി . വെളിച്ചം കടന്ന് ചെല്ലാൻ മടിക്കുന്ന അവളുടെ മനസിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു അവൻ. 

ജീവിതം ഇങ്ങനെയാണ്, ഓരോ നിമിഷവും അഴിഞ്ഞുപോകും, ​​ മുറുകെ പിടിച്ചാൽ, ഉരുൾ പൊട്ടിയൊഴുകുന്നത് പോലെ ഒഴുകും.

അതെ എന്റെ എന്ന ചിന്ത ജീവിതത്തെ തടയും. എന്നെത്തന്നെ തടയും...

അതെ എന്റെ മാത്രമല്ല എന്നെപ്പോലെ പലരുടെയും ചിന്തകളിൽ എന്റെ എന്ന സ്വാർത്ഥ വാക്കിന് ഉടമയാണ് അവൻ " #ഇരുട്ട് ".